1-2’tje: huilen, lachen, schelden en tieren

Hoi Jook,

Dit keer uit Vlissingen op zondagmiddag. Ik zit achter een glas Karmeliet en een portie bitterballen en zit als rechtgeaarde Apeldoorner te kijken naar een kermis die zich voor mijn neus afspeelt. Het regent en de blonde vrouw in het kassahokje zit haar haar te onderhouden. Verrek, zit ze nu te vlooien of te twitteren? Niet helemaal duidelijk vanaf deze afstand. Buiten lopen allemaal verregende vakantiegangers, te herkennen aan hun regenjassen en korte broeken. Een kostelijk vermaak dat ik hiervandaan aanschouw. Vakantietijd heet dat. Onder het lekkere geluid van de band “Muse” maak ik deze een twee. Ik twijfel of ik nog een 2 trippel ga nemen, maar ik denk het wel Jook . Ik ben aan het reizen vandaag met mijn ns pas voor 60-plus. Lekker eerste klas reizen en in de stilte coupe het liefst.

Ook ik denk in de trein na over de momenten van het leven en de pijn die je ondervindt bij het overlijden van een dierbare. Het gevoel van verschrikking dat je iemand moet missen of dreigt te gaan missen.  Jook, op zo een moment worden alleen maar de kernwaarden van het leven duidelijk en wil je bij je geliefden zijn om pijn te kunnen delen. Ik denk er wel eens aan hoor hoe het is om een kind te verliezen. Ik zou gillend gek worden. Maar het gebeurt helaas. Wat een pijn hebben deze mensen die dit moeten meemaken. Dat is het ergste volgens mij wat je kan overkomen, om je kind of kleinkinderen te verliezen. Maar het is goed om wel te beseffen dat het leven niet aan elkaar hangt van oppervlakkigheden, maar van sterke banden waarin je mag huilen, lachen, schelden en tieren.

Liefs

Peter