1-2tje: wonderful life

Hey Peter, terwijl ik zit te bedenken waarover ik in mijn 1-2tje van deze week wat kwijt wil, besef ik me dat het mijn laatste 1-2tje van dit jaar is. En wie weet wel mijn laatste 1-2tje ooit. Ik geloof niet in het eind der tijden op 21-12-2012, maar het zet me wel aan het denken. Wat nou als het wel zo is? Dat we er zaterdag allemaal niet meer zijn? Coulda, woulda, shoulda? Had ik nog dit gemoeten, had ik nog wat gewild? Tuurlijk, ik wil nog van alles, ben nog maar op de helft van mijn leven, hoop ik. Maar als het eindigt, heb ik dan spijt? Nee, Peet, ik heb geen spijt. Natuurlijk heb ik mijn verdriet, gehad en nog steeds om dingen. Ik heb afscheid moeten nemen van mensen die me dierbaar waren, maar koester de mooie momenten die we gedeeld hebben. En ja, misschien als ik alles over zou mogen of moeten doen, had ik andere keuzes gemaakt. Verdriet, emoties, geluk, blijdschap, tegenslag, alles wat je meemaakt maakt je tot wie je bent. En alles bij elkaar genomen vind ik mezelf best leuk.

Het heeft me de afgelopen week verbaasd hoe de media (social of niet) zich drukt maakte over een vis. Ja, een vis. Ja, ook ik vond het sneu dat zo’n majestueus beest de dood moest vinden. Zij (want het bleek dus een Johanna) had het waarschijnlijk sowieso niet overleefd. En dan een stille tocht, een condoleanceregister? Tsssss, laten we ons nu eens druk maken over dingen die er toe doen. Serious Request is weer van start gegaan. Ik vind het elk jaar weer bijzonder om te zien hoe een heel land zich gezamenlijk in zet voor hetzelfde doel. En ik ben benieuwd wat er in Apeldoorn allemaal voor acties opgezet worden om geld in te zamelen. We hebben natuurlijk ons eigen glazen huisje, maar er is vast meer.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik Mathilde Santing zingen: It’s a wonderful, wonderful life. En zo is dat.

Vanaf deze plek, achter mijn laptop wens ik iedereen fijne kerstdagen!!! Live, love, laugh!!

Tot 2013, liefs,

Joke

–

Het 1-2tje is een rubriek waarin Apeldoorn Direct-fotografen Peter Vroon en Joke de Wolde met elkaar in gesprek gaan en zich hardop van alles afvragen over wat er in hun ogen nu werkelijk speelt in Apeldoorn. Wees zo vrij en praat hieronder gerust, doch op respectvolle toon mee met Peter en Joke.

Lees ook de vorige 1-2tjes:

• Deel 35: – Peter Vroon: natte ogen en gouden harten
• Deel 34: – Joke de Wolde: Goed voorbeeld doet goed volgen
• Deel 33: – Peter Vroon: Titelloos
• Deel 32: – Joke de Wolde: Gekmakend Groen
• Deel 31: – Peter Vroon: Chuck of Mart, je zegt het maar
• Deel 30:  – Joke de Wolde: Pesten, Portrait en Plugged
• Deel 29:  – Peter Vroon: De dood en het leven
• Deel 28: – Joke de Wolde Een halfjaar verder, wat vindt u?
• Deel 27: – Peter Vroon: Jan, Peter en Jack
• Deel 26: – Joke de Wolde: openingen
• Deel 25: – Peter Vroon: ik heb de nieuwe iPhone
• Deel 24: – Joke de Wolde: up close and personal
• Deel 23: – Peter Vroon: het feest van de herkenning
• Deel 22: – Joke de Wolde: geen stress
• Deel 21: – Peter Vroon: een weekend vol muziek
• Deel 20: – Joke de Wolde: even zaniken
• Deel 19: – Peter Vroon: boos en verdrietig… ‘Kut!’
• Deel 18: – Joke de Wolde: vechten tegen de ziekte… en de pondjes
• Deel 17: – Peter Vroon: kleine zaken en andere levensgeneuzel
• Deel 16: – Joke de Wolde: toeristje koesteren
• Deel 15: – Peter Vroon: zomer in apeldoorn