Art Café Nova toont in de maand november werk van Hans de Louter en Mario van Eeren

Mario van Eeren en Hans de Louter exposeren schilderijen waarin hun geheel eigen stijl duidelijk naar voren komt. Bij de opening op zondag 5 november verzorgen zij daarbij zelf de muziek. Opening om 16.00 uur, inloop vanaf 15.00 uur

Hans de Louter

Hans is ‘luthier’ van beroep en werd ooit tot de schilderkunst geroepen door het magisch-realistisch werk van Carel Willink. Daarna verdiepte hij zich in stillevens, zoals van de door hem gebouwde snaarinstrumenten. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met het schilderen van de natuur, geïnspireerd door zijn wandelingen in de bossen.

Mario van Eeren

Mario is sinds zijn vierde autodidactisch kunstenaar. Na eerst te hebben gestudeerd op tekentechniek is hij overgegaan op schilderen en heeft vervolgens van zijn grote passie airbrush zijn beroep gemaakt. Als kunstrestaurateur heeft hij gewerkt aan de muurschilderingen in de Willibrord kerk (Utrecht) en de Walburgkerk (Zutphen). Tijdens de expositie laat hij zijn recente stijl zien: fantasieschilderijen over het luxe leven van de Romeinse adel.

Nog een paar vragen aan Hans

Je belangstelling voor de schilderkunst begon met je interesse voor het werk van Carel Willink. Kun je dat toelichten wat je daarin raakte waardoor je schilderpassie ontstond?

“Toen ik 15 à 16 jaar werd ontstond het idee om eens te gaan schilderen en dat kwam door een jongen uit de derde klas van het Christelijk Lyceum, die toen prachtige werken maakte. Een beetje in de stijl van Salvador Dali; olifanten met van die torenhoge poten en ik dacht: Dat wil ik ook! Toen ik later de schilderspullen voor elkaar had was Dali al uit mijn hoofd verdwenen en had plaats gemaakt voor de werken van Carel Willink, met al die dreigende wolken en realistische beelden. Ik heb toen wel een aantal schilderijen in die stijl gemaakt.

Waar en hoe heb je je schildervaardigheden opgedaan?

“Eigenlijk ben ik autodidact en had indertijd een keertje mijn schilderwerk meegenomen naar Don Nederhand, een vrij bekende schilder uit Apeldoorn en die werkzaam was bij Talens. Zij maken onder andere penselen en olieverven en doeken. Hij zei dat ik wel een aantal lessen van hem kon krijgen in ruil voor de reparaties aan de gitaren die hij in een bandje bespeelde en zo gezegd, zo gedaan. Hij was nogal kleurrijk in zijn spraak, maar ook zeker in de schilderkunst; afbeeldingen van een boeiend kleurenpalet. Na een aantal jaren ben ik terecht gekomen bij Kees Blom, waar ik al vele jaren de lessen bij hem volg, ook met de theorie van de kleurencirkel, het mengen- en ook het contrasterende van de kleuren, maar het is wel heerlijk om te doen.  Mijn werk is hierdoor een stukje volwassener geworden.”

Wat moet in jouw ogen een schilderwerk teweeg brengen?

“Tsja, als schilder maak ik mij daar niet echt druk over; een schilderij bevalt wel of bevalt niet, het gaat mij er om dat ik mij een plaatje in mijn geestesoog zie opbloeien en dat schilder ik dan na. Dus hoe dat in de praktijk uitvalt, dat is om het even. De exposities zijn er om de mensen bewust te laten zijn van wat ik doe, zonder deze werken te gaan verkopen; daarmee ben je ze wel weer kwijt.”

Heb je naast Willink nog andere schilders die je inspireren?

“Later ben ik meer naar de stillevens toe gegaan en zo kwam Henk Helmantel aan de orde. Hij schilderde kerk-interieurs, maar is voornamelijk bekend geworden door zijn stillevens. 

Ook Pijke Koch en Jan Mankes met die witte haan, maar ook Don Nederhand met al die kleurrijke schilderijen en Kees Blom; kommen van wel een meter groot.”

Wat maakt de natuur zo boeiend om in schilderijen vast te leggen?

“Recentelijk ben ik mij meer gaan verdiepen in wat de natuur mij te bieden heeft. Je moet er wel oog voor hebt. Bij Het Leesten is er een klompenpad. Al kronkelend beweegt het zich voorwaarts om te eindigen bij een ven met bomen. Op dit moment ben ik dit tafereel aan het schilderen.”

Is er nog een verband te zien tussen je werk als instrumentmaker en je schilderijen?

“Ja natuurlijk, eerst maak je een instrument en dat kan zijn een dansmeesterviool (een kleine viool welke een melodie ten gehore gebracht daar er vroeger geen mp3’tjes bestonden). Een gusle (één-snarig instrument met een vel en een strijkstok uit Tsjechië) of een 110 jaar oude gitaarluit welke haar restauratie heeft gehad. Vervolgens werden deze instrumenten precies nageschilderd voor wat je oog daarin waarneemt. 

Het is mooi om je werk op een andere manier te laten zien, door middel van een penseel en de bijbehorende olieverven.”

Te zien gedurende de maand november in Café Nova Marktstraat 20. Openingstijden donderdag tot en met zaterdag van 15:00 tot 20:00 uur