Camping de Maten

Wat me vandaag de dag toch steeds meer verbaasd is dat je bijna geen woonerf meer kan betreden of er staat een caravan voor iemands deur. Nu begrijp ik kamperen al sowieso niet, maar ik wil best begrijpen dat niet iedereen de luxe van een vijfsterren resort in Turkije kan veroorloven. Ik kan me alleen niet herinneren dat vroeger caravans en masse werden opgeslagen op het eigen stukje terrein dat men bezit.

In mijn straat alleen al staan er nu drie. Klein bijkomend nadeel is ook dat de parkeerplaatsen voor – normaliter gasten – vol komen te staan met auto’s van buurtbewoners. Die worden meestal geparkeerd naast auto nummer twee van de familie, want vrouwlief heeft er natuurlijk ook één voor de boodschappen en om de kinderen naar school te brengen als het motregent.

Het maakt een woonerf gewoon druk, maar vooral ook lelijk. Sommige caravans zijn net iets te lang, waardoor je soms net niet kan zien of er iets om het hoekje aankomt. Nu mag je er niet te hard rijden, maar in een omgeving waar kinderen fragiele wezentjes zijn, helpt het niet met een zekere verkeersveiligheid.

Ik heb het ze nog niet gevraagd, mijn lieve buren. Maar misschien moet ik toch eens vragen waarom de caravan niet op een stukje terrein van de boer staat of gewoon in een caravanstalling. Zou er ook op deze kleintjes gelet moeten worden?

Hoe dan ook… Met je de caravan op je eigen terrein heb je wel als voordeel, dat je niet met een rol over de camping hoeft te lopen om een heerlijk potje te sch… Goed. U begrijpt mijn punt vast wel. Of niet. Maar ik zeur er wel graag over.