Een alcoholische moeder en je vader is van ‘De Jehova’s’

Voor het boek ‘Buitenspel en van de radar verdwenen’ zijn zevenentwintig kwetsbare jongeren geïnterviewd. Het boek heeft nogal indruk gemaakt op twee vriendinnen, ook zij wilden hun verhaal kwijt. Het verhaal van één van de vriendinnen.
(Alcoholische moeder, uithuisplaatsing, tijdelijk wonend bij de vader, terug naar de moeder, uit huis gestuurd, de straat op, verslaafd, afgekickt, werkend in een seksclub, getrouwd met een ‘klant’, opname in een psychiatrische instelling, nu voor de tweede keer getrouwd)

,,Ach ja, ik heb mijn verleden achter mij gelaten, getrouwd met een hele lieve man, huisje boompje beestje zeg maar. En ik ben niet meer verslaafd. Het had, als ik terugkijk op mijn tumultueuze verleden, heel anders kunnen lopen. Ik zeg dat wel zo, maar dat verleden zit nog in mijn hele lijf. Zo’n start van je kind-zijn draag je het hele leven mee. Mijn verhaal:

Mijn vroegste herinnering dateert uit mijn vierde jaar. Mijn moeder was alcoholiste, zij was niet instaat om mij te verzorgen. En ik heb door haar wispelturige gedrag nooit affectie met haar gehad. Er was altijd ruzie in huis, geweld naar mijn halfbroer toe en ook tussen mijn ouders was er heel veel ruzie. Er was ook duidelijk sprake van overspel tussen mijn ouders, daar werd thuis niet geheim over gedaan. Mijn vader werd Jehova getuige en dat bracht heel veel spanningen met zich mee, omdat mijn moeder dat niet wilde. Ik kwam dus tussen twee vuren te staan. Voordat hij Jehova getuige was, was hij druk met zijn werk, en als die niet druk was met zijn werk dan was die aan het fietsen, dan was die soms dagen van huis. Achteraf gezien is mijn vader gevlucht in een geloof met fake vrienden. Hulp heb ik niet gehad, het waren andere tijden, er was geen Jeugdzorg en geen familie die zich er mee bemoeide. Door het grillige gedrag van mijn moeder had trouwens iedereen afstand genomen van ons.

Mijn ouders zijn uiteindelijk gescheiden op mijn zevende. Mijn moeder is gelijk bij een andere man ingetrokken, dat was ook een alcoholist. Hij had drie kinderen en met die nieuwe vriend van mijn moeder is het geweld alleen maar geëscaleerd. Geweld tegen mij, tegen de andere kinderen en tegen mijn halfbroer. Toen is de kinderbescherming er wel bij betrokken geraakten. Die heeft mij op mijn negende bij mijn vader geplaatst. Maar mijn vader was ondertussen streng Jehova getuige geworden. Dat betekende dat er geen verjaardagen werden gevierd, dat ik gepest werd op school en totaal geïsoleerd was, geen vriendinnetjes, niets. Ik kwam uit een situatie die natuurlijk volkomen verkeerd was, en ineens moest ik meedraaien in een streng regime. Mijn vader had drie jaar gestreden om mij bij hem te krijgen. Absoluut lief van hem, maar op het moment dat die mij had gekregen was er geen nazorg. Er werd van mij verwacht dat ik volledig mee draaide in zijn nieuwe gezin. En dat werkte niet Ik heb het een paar jaar volgehouden bij mijn vader. Maar op een gegeven moment zocht mijn moeder weer contact. Die was uit huis gezet door haar vriend omdat daar de boel ontruimd werd, rekeningen werden niet betaald. Mijn moeder deed mij al maar prachtige beloftes, dat het bij haar beter zou zijn en zo. En dat begon ik te geloven, stommerd als ik was. En ik ben toen bij mijn vader weggelopen en bij mijn moeder gaan wonen. Ik was toen twaalf jaar. Tegen de tijd dat ze mij zo ver had dat ik daar kwam wonen had ze weer een nieuw vriend waar ze bij was ingetrokken. Ik was daar hartstikke welkom, het zou allemaal goed komen, bla, bla, bla. Alleen toen ik daar aankwam met mijn spulletjes, bleek ik voor die vriend ook niet welkom te zijn. Mijn verblijf daar heeft maar kort geduurd. Ik ging wel even naar school, of eigenlijk niet. In plaats dat ik de trein naar school nam, bleef ik tot een station verder zitten en ging ik naar de coffeeshop. Ik blowde veel en kreeg de verkeerde vrienden. Ik heb het niet langer dan een jaar volgehouden bij mijn moeder. Op een gegeven moment werd ik na een grote ruzie door mijn moeder het huis uitgezet. En toen heb gezegd “dan ga ik toch”, bekijk het maar. Ik was toen bijna veertien jaar. Ik ben daarna in contact gekomen met Jeugdzorg. Die hebben mij eerst in een crisisopvang geplaatst. Maar ja, ik hield mij niet aan de regels. Toen ik daar twee keer te laat thuiskwam was het “Je mag pas volgende week terug komen, want je hebt je niet aan de regels gehouden”. En toen ben ik maar bij iemand ingetrokken die ik had leren kennen in het circuit. Ik had toch een slaapplaats nodig?. Die man bleek een heroïne gebruiker te zijn, achteraf, maar dat is achteraf, niet bepaald een goede keuze van mij. Toen ik hem zag gebruiken viel mij op dat hij wel heel relaxed van die heroïne werd. Toen dacht ik, je ziet er echt wel ontspannen uit als je dat op hebt. Dat wil ik ook wel eens proberen. De eerste twee keer zei die nee, dat is niet goed voor jou, hou jij het maar gewoon bij je weed. Maar toen ik het voor de derde keer vroeg, zei die “Goh als je dat echt wilt” dan zet ik wel een spuit in je arm. En zo is de ellende op mijn veertiende begonnen. Dus ik ging niet meer terug naar de crisisopvang, maar ben direct verder gegaan als junk. En hoe het verder ging?. Ik ben verslaafd geweest aan de heroïne en de cocaïne tot mijn zeventiende. Op mijn zeventiende ben ik “cold turkey gestopt”. Ik dacht dat ik zwanger was en ben toen zonder hulp gestopt met de hard drugs. Die tijd tussen mijn veertiende en zeventiende is eigenlijk een zwart gat waarover ik niet wil praten. Je doet alles om aan drugs te komen. Op mijn achttiende ben ik weer naar Jeugdzorg gegaan. Ik vertelde hun dat ik niet weer in de crisisopvang wilde. Want ik leefde al zo lang zelfstandig. Ik heb toen een kamertje gekregen. Je zou zeggen dat Jeugdzorg er dan is om je op de rit te helpen want ik heb nooit iemand gehad die mij heeft geleerd hoe ik mijn leven moet leiden, maar er was nauwelijks begeleiding. Wel kon ik iedere week honderd euro ophalen bij Jeugdzorg en mijn huur werd betaald, meer zorg was er niet Dus ik ging, lang leve de lol, ieder weekend stappen en raakte weer in contact met de verkeerde mensen. Bij een concert heb ik iemand ontmoet, achteraf een zware psychopaat. Bij hem heb ik een tijdje gewoond. Hij was psychopathisch zoals ik al vertelde, op een bepaald moment stond hij met een hakbijl bij mijn keel om mij te vermoorden. De buren naast mij hebben mij gered. En toen ben ik samen gaan wonen met een schizofreen en daar ben ik aan de speed en de XTC geraakt. Dat leven met hem heb ik tot mijn twintigste volgehouden. Toen ben ik echt de prostitutie ingegaan, niet de straatprostitutie, maar in een officiële seksclub. In die seksclub heb ik een klant ontmoet die mij uit het wereldje wilde halen. Ik dacht, dit is mijn kans, nu kan ik een normaal leven opbouwen want dit trek ik niet meer, dit is geen toekomst, dit is helemaal niks. Met die man ben ik uiteindelijk getrouwd. Ik ben toen met alles gestopt, geen XTX, geen speed, geen weed, helemaal niets, zelfs geen alcohol. Ik heb dat een tijdje volgehouden, ben ook gaan werken en werd een volwaardig lid van de maatschappij. Ik ging zelfs belasting betalen, k heb het voor elkaar dacht ik. Maar op een gegeven moment kwam ik de man met de hamer tegen, die kwam mij inhalen. Ik had niks verwerkt en was gewoon doorgehold. Toen begon ook het verwerken en bleek dat ik niet met een klant kon samenwonen. Het samenwonen en samen slapen maakte mij echt fysiek ziek. Ik ben in therapie gegaan en ben gaan sporten om die narigheid uit mijn lijf te krijgen. Wij zijn gaan scheiden, daarna heb ik mijn huidige man ontmoet. En nu is het een gezonde situatie. Nu heb ik het op de rit, weer getrouwd en samenwonend maar nu om de juiste redenen, niet om iets te ontvluchten. Van deze man hou ik gewoon. Nu ben ik bezig het verleden achter mij te laten en te kijken of ik het stukje bij beetje kan verwerken. Ik wil absoluut geen kinderen als ik zie in wat voor maatschappij wij leven. Wat kan ik zo’n kindje bieden met alle ellende die ik op mijn schouders draag. Ik denk niet dat een kind verstandig is.”