Fanatieke vrijwilligers: Yvonne Zwikker

Maar 37% van de Apeldoorners doet aan vrijwilligerswerk, dat is dus helemaal niet veel. Hoewel er niet enorm veel mensen vrijwilligerswerk doen, zijn er wel veel organisaties in Apeldoorn te vinden. Vrijwilligers werken op heel veel verschillende plekken, oud maar ook jong. Maar waarom doen ze dit? Waarom hebben zij gekozen om vrijwilliger te worden? Hoe lang doen ze dit al, hoe lang gaan ze nog door? Ik spreek iedere week met een andere vrijwilliger om iets meer te weten te komen over hun wereld. Deze week spreek ik met Yvonne Zwikker, vrijwilligster bij GIGANT.

Waarom heb je voor vrijwilligerswerk gekozen?

“Ik heb altijd al vrijwilligerswerk naast mijn betaalde werk gedaan. Bij je betaalde baan kom je eigenlijk maar in een klein stukje van de maatschappij terecht, dat vind ik heel erg zonde. Ik wilde meer ervaring opdoen, er zijn namelijk nog veel meer dingen die ik leuk vind om te doen. Hierdoor heb ik gevarieerd vrijwilligerswerk kunnen ervaren. Film-gek ben ik altijd geweest. Ik ben geen reiziger van verre reizen en zo. Ik zeg altijd: ‘Ik reis in mijn stoel, zeer comfortabel’. Films over allerlei landen vind ik gewoon heel interessant. Ik loop al 20 jaar hier rond bij GIGANT, maar wel met een pauze ertussen. In 1984 ben ik begonnen!”

Je bent gestopt en weer terug gekomen, waarom?

“Voordat we in het pand naast VUE kwamen, hebben we in de Schoolstraat gezeten in een lekker maf pand. Ik ben daar begonnen in de begeleiding van kinderfilms. Dan was er dus een film voor kinderen en daarna hadden we een creatieve verwerking van de film. Toen mijn eigen kinderen dat ontgroeide ben ik gestopt. Toen ik gestopt was begon ik dat toch te missen en toen GIGANT naar het huidige pand verhuisde ben ik weer teruggegaan! Later schreef ik teksten voor de flyers, waardoor ik veel meer over films te weten kwam.

Tot 2 jaar terug hadden we ieder jaar, 25 jaar lang, een filmnacht. Voor die nacht maakte ik de quiz die we dan ’s nachts deden om mensen wakker te houden. Nu ben ik bezig met posterbeheer! Eerder dacht ik altijd dat de posters helemaal gingen verdwijnen, maar dat is dus gelukkig nog niet het geval! Met een maatje zorg ik dat ze overal in de hal hangen en dat we op tijd de goede poster krijgen. Als de films gedraaid zijn, zorgen we dat de posters aan het publiek worden gegeven. Om ze in de papierversnipperaar te stoppen vind ik erg zonde.”

Hoe is de sfeer in het team?

“We zijn met 95 vrijwilligers, veel hè? Er lopen ouderen rond, maar ook veel jongeren. Er hangt een hele gezellige sfeer, omdat iedereen geïnteresseerd is in films. Je hebt iets gezamenlijks en dat is toch wat je verbind. Iedereen vindt het hier leuk om over films te praten. Als je bijvoorbeeld hoort dat er een film is uitgekomen kan je je mening delen met de anderen en zij delen hem ook weer met jou. Ook raden we vaak films aan elkaar aan. Het is heel plezierig dat het zo gezellig is.”

Hoe ziet de toekomst voor jou eruit?

“Ik denk dat filmhuizen altijd blijven. Het is een vorm van kunst wat altijd gemaakt zal worden. Of ik zelf over 5 jaar nog het trappetje op klim om de posters op te hangen, weet ik niet. Geen idee of dat nog verantwoord is tegen die tijd! Ik vind dit een klus waarvan ik zeg: ik heb er plezier in, het is praktisch en het moet toch gebeuren. Als er straks geen posters meer zijn, zoek ik wel iets anders. Maar ik denk dat ik nog zeker heel lang vrijwilliger wil blijven.”