Gigant platgespeeld door Leif de Leeuw

Zo’n 100 mensen waren getuige van een weergaloos optreden van de Leif de Leeuw band op vrijdag 29 september in de popzaal van Gigant.

Als je niet beter wist zou je denken dat een band uit de zuidelijke krochten van the States acte de présence gaf in Apeldoorn. Niets was minder waar, het was een collectief van eigen bodem. De formidabele formatie bestond uit lead-gitarist Leif de Leeuw, leadzang en gitarist Sem Jansen, hammondspeler Quint Vullings, Boris Oud op basgitaar en Tim Koning en Joram Bemelmans beiden op drums. Allen lieten horen hun instrumenten tot in de finesses te beheersen. 

De Leif de Leeuw band heeft het muzikale levenslicht gezien in 2010. Een jaar daarvoor heeft Leif reeds een prijs in de wacht gesleept als jong talentvol gitarist. Liefst zes keer wist hij de prijs van de beste Bluesrock gitarist van de Benelux op zijn conto te schrijven. Met zijn band heeft hij inmiddels mogen toeren door Europa, Amerika en China. Het werd snel duidelijk dat de band zeer geïnspireerd is door The Allmann Brothers, Tedeschi and Trucks, maar ook door Derek and the Domino’s, Eric Clapton en David Gilmour. 

Ieder bandlid bracht in Gigant meerdere solo’s ten gehore en werd daarin door het enthousiasme van de anderen tot grote hoogte gestuwd. Vooral de muzikale bijdragen op hammond van Quint Vullings waren memorabel en bezorgden kippenvel bij menigeen. Hij beroerde de toetsen met gevoel en ging daar zelf ook volledig in op. Dat werd goed overgebracht op het in Apeldoorn immer de kat uit de boom kijkende publiek dat meer en meer los ging. Het was te horen dat de band onder hoede is van Sven “Hammond” Figee, de muzikaal leider bij Matthijs van Nieuwkerk en al jaren met stip de beste toetsenist van ons land. Wat zal het een muzikaal cadeau zijn als er ooit een Hammondbattle tussen Quint en Sven plaats gaat vinden. Ook de strakke ritmesectie liet horen zeer goed op elkaar ingespeeld te zijn. Twee drums op het podium is geen sinecure, maar Joram en Tim wisten beiden hun instrumenten op hoog niveau synchroon en swingend te bespelen en tegelijkertijd het publiek ademloos te laten genieten. 

Het gitaarwerk van zowel Leif als Sem was van hoogstaande allure. Zij wisselden elkaar goed af en stuwden elkaar naar grote hoogten. Hoogtepunt van de avond was een ruim 12 minuten durende versie van het nummer “Soulshine”, van oudsher van the Allmann Brothers. Hoewel er in dat nummer een glansrol was weggelegd voor toetsenist Quint Vullings, liet ieder bandlid horen ongekende en jaloersmakende muzikale vaardigheden te bezitten. Het kippenvel stond dan ook twaalf minuten lang op de armen van menig bezoeker. 

Wat verder opviel was het plezier dat de zes muzikanten onderling hadden en uitstraalden. Men genoot van elkaars solo’s en ze speelden met veel muzikale levensvreugde. Dit is niet altijd zo geweest. Nog geen vijf jaar geleden ging leadzanger Sem nog als leadzangeres Britt door het leven. Niet happy als Britt stond Sem op de planken niet zichzelf te zijn. Het besluit tot een transitie van vrouw naar man was het logische gevolg, wetende dat dit grote consequenties voor zijn muzikale carrière zou kunnen hebben. Zo is niet alleen de band beïnvloed door de Brothers Allman, maar werd ook de band all men. De manier waarop Sem zijn verandering bespreekbaar heeft gemaakt getuigt van moed en verdient veel respect. He let his Soul Shine! De transitie heeft onmiskenbaar grote invloed op de stem van Sem gehad, maar deze heeft er hoorbaar niet onder geleden. Integendeel, zijn lage stem met een fraai donker rafelrandje rond de stembanden is zeer plezierig om naar te luisteren, maar het zijn vooral de geniale gitaarskills en de interactie tussen Sem en Leif die beklijven. 

Of het nu onversneden bluesrock uit de jaren 70 of nostalgische blues van weleer met een soulsausje betreft, Leif de Leeuw laat met hun authentieke sound de donkere herfstdagen omsmelten tot de Southern Summer. Het moet wel heel raar lopen als we niet nog heel veel gaan horen van dit illustere gezelschap, zowel binnen als buiten de landsgrenzen, maar de komende tijd zijn ze ook in mijn woonkamer en auto op mijn platenspeler vastgeplakt. Wat een band! 

Leif de Leeuw Band, gezien op 29 september in Gigant.