Halal varken

Ik heb het van de eigenaar van een Turkse snackbar annex shoarma-tentje in Arnhem geleerd, maar mocht het niet verder vertellen, want dan zouden alle Nederlanders het gaan doen. Als je een broodje shoarma wilt en je blieft alleen maar lamsvlees in plaats van de vies gekruide varkensvleesreepjes, dan moet je aan de shoarmaverkoper ‘een broodje shoarma halal’ vragen. Varkensvlees is nou eenmaal niet halal, dus dan krijg je in ieder geval géén varkensvlees.
“Als je pech hebt, dan wordt aan jou kalkoen- of kipshoarma verkocht, maar dan heb je het toch geprobeerd!”, lachte de Arnhemse shoarma-boer en liet me minstens drie gouden tanden zien.
Wat ik wel jammer vond is dat ik dit verhaal pas te horen kreeg nadat ik bij deze Turk een ‘gewoon’ broodje shoarma had verorberd en met een Spa blauw mijn maagzuurpillen aan het innemen was.

Nog geen week later wilde ik de proef op de som stellen. Ik had zin in een broodje lamsshoarma . Mijn vriendin, zoon en stiefpuber lustten er ook wel een.
Een directe confrontatie met een shoarma-tent durfde ik nog niet aan. Voor schijters zoals ik bestaat er daarom Thuisbezorgd.nl. Binnen twee minuten had ik vier (pita)broodjes shoarma aangeklikt en in het vakje ‘opmerkingen’ met hoofdletters ‘HALAL GRAAG, DANK U’ geschreven.
Nog geen 30 minuten later komt de bezorger bij mij aan de deur. De keurige jongeman, die zelfs zijn helm afzet, geeft mij twee plastic tasjes. “Vier shoarma meneer. Eet smakelijk en een fijne avond”.
”Eh…Deze shoarma is toch wel Halal hè?”, vraag ik de jongen. ”Natuurlijk meneer, daar had u toch om gevraagd?”, antwoordt de bezorger. ”Nogmaals een fijne avond meneer!”
Triomfantelijk loop ik met het voedsel de kamer binnen en zeg tegen mijn hongerige huisgenoten: ”Kijk, zo doe je dat. Terwijl er nu tientallen sukkelige Apeldoorners vet en fout gekruid varkensvlees naar binnen zitten te proppen, hebben wij letterlijk voor hetzelfde geld heerlijk mals lamsvlees gescoord!”
Zoon en stiefpuber pakken de broodjes uit de aluminiumfolie en vallen aan alsof ze de laatste week nog helemaal niets gegeten hadden.
Ik pak een stukje vlees en proef het. Daarna pak ik nog een stukje. Ik zeg tegen mijn vriendin: “ik proef het niet écht goed moet ik eerlijk zeggen”. Ik neem nog een hapje. En nog een hapje. “Je kunt wel stom blijven proeven, maar dit is gewoon varkensvlees hoor!”, zegt ze geërgerd. “Je moet die vent gewoon bellen en zeggen dat je je niet laat beflikkeren!”
“Ach”, zeg ik. “Het is niet écht erg, misschien is het ook wel lamsvlees, maar is het niet helemaal goed gekruid.”
Mijn vriendin houdt haar mond en geeft de helft van haar broodje aan haar zoon. “Mij maakt het niks uit, maar jij laat je bedonderen door die vent en dan vind ik je stom als je er niets van zegt!” zegt ze tegen mij. Ze klungelt wat met haar mobieltje en geeft het aan mij. ”Hij is al aan het bellen!”, zegt ze. Intussen geef ik het restant van mijn shoarmabroodje aan mijn zoon. Hij zegt niets, maar zet gewoon zijn tanden erin.
“Hallo?”, hoor ik in het mobieltje. “Eh, meneer..ik heb zojuist vier broodjes shoarma bij u besteld. Halal. En eh…het is gewoon varkensvlees, dus…..”
”Meneer! Wij hebben helemaal geen Halal vlees!”, hoor ik de ‘andere kant’ schreeuwen.
“Maar ik heb het wél besteld!”, brom ik bozig. ”En die gast aan de deur heeft het ook nog eens bevestigd dat het vlees halal was! Ik wil dit graag opgelost hebben, want mijn zoon is moslim!”, lieg ik. “En die heeft nu dus een probleem! Zélf vind ik het niet zo erg, en mijn vriendin en stiefpuber ook niet, maar mijn zoon wél dus!”
Mijn zoon maakt een gebaar van: ”laat mij hier buiten”.
“Meneer”, zegt de shoarma-verkoper. “Ik ga het oplossen. Ik ga één broodje shoarma maken met vlees uit mijn eigen koelkast die thuis staat. Dat is wél halal. En dan wordt dat bij u gebracht. Voor uw zoon. Tot straks!”

Anderhalf uur later staat de bezorgjongen weer voor de deur. Hij houdt zijn helm op. Hij heeft een plastic tasje in zijn hand en reikt dat naar mij. Ik pak het aan.
“Ik moet het broodje shoarma dat niet opgegeten is, weer mee terugnemen van mijn baas”, mompelt de jongen.
Ik loop naar binnen, schraap de korstjes en vleesrestjes van de vier borden en prop die in wat aluminiumfolie. Ik geef het bolletje glinsterende folie aan de jongen.
Ik zeg: ”bedankt en een fijne avond!”. De jongen zegt niets.
Ik gooi het plastic tasje op tafel en ben chagrijnig. Mijn zoon pakt het broodje uit de tas. Er zitten drie stickers op de aluminiumfolie. Op elke sticker staat “HALAL”.
Mijn zoon pakt het pitabroodje uit.
Ik zie, ruik én proef dat het exact hetzelfde vlees is als dat we eerder gekregen hebben.
Dan komt er een whatsapp-bericht binnen op het mobieltje van mijn vriendin:
“Goedenavond meneer. Eet smakelijk. U mag nooit meer wat bestellen bij ons

Robber