In beeld: Daniëlle Gommers – Vriezema helpt blinde judoka’s naar de top

Bij Apeldoorn Direct hoorden we dat Daniëlle Gommers – Vriezema niet alleen sportdiëtist is en leefstijladvies geeft. Sinds haar zevende is zij judoka en als 12-jarige is ze opgenomen in de Nationale kernploeg. Na veel wedstrijden over de hele wereld heeft zij het geschopt tot de Olympische spelen in Sydney 2000. Na haar studie voeding en diëtetiek heeft Daniëlle verschillende opleidingen gevolgd en is zij nu gediplomeerd (sport)diëtist, judoleraar, NLP practitioner, fitness- en personal trainer en leefstijlcoach.

Daniëlle ontvangt ons in haar gezellig aangeklede praktijkruimte. Op verschillende plekken hangen quotes. Maar als we haar vragen een uitspraak te kiezen voor in het kader, is ze heel stellig: “Doe vooral dingen die je echt heel leuk vindt”. En dat doet ze. Blinde en slechtziende judokatalenten komen elke maand samen op de sportcampus in Apeldoorn, waar ze begeleidt worden door Daniëlle Gommers – Vriezema.

Blinden en slechtzienden moeten ook kunnen sporten

Kosteloos aan de slag voor judoka

Met passie, liefde en plezier zet Daniëlle zich naast haar eigen werk in voor judoka. Dit zijn kinderen en volwassenen van tien tot 57 – in dit geval – die graag willen judoën. Maar door hun visuele beperking levert hen dat problemen op. “Veel mensen weten niet hoe ze met blinden en slechtzienden moeten omgaan”, zegt Daniëlle. “Maar mensen met een visuele beperking zijn niet achterlijk! Daar hoef je echt niet harder tegen te gaan praten.” Ook is er vaak sprake van validisme (discriminatie op grond van fysieke beperkingen). “Zo heb ik al eens gehoord van visueel beperkte mensen dat zij niet meer welkom waren bij een sportclub. Want het was toch wat lastiger met hen erbij.”
Het is duidelijk dat Daniëlle geraakt wordt door deze vorm van onrecht. Toen Marco Borst (budosportleraar, red.) haar vroeg om blinde en slechtziende judoka’s te begeleiden, twijfelde ze geen moment. “Maar het is wel allemaal vrijwilligerswerk”, zegt Daniëlle. “Ik doe het heel graag. Ik vind dat deze mensen ook een volwaardige plek in de maatschappij moeten hebben en dat kan alleen als we er meer aandacht aan besteden. Blinden en slechtzienden moeten ook kunnen sporten. Dat is voor iedereen heel belangrijk. Ook voor hen.”

Deze mensen hebben een volwaardige plek in de maatschappij nodig

Een ontdekkingsreis en pionieren

Dat het hele project nog een flinke ontdekkingsreis voor Daniëlle en de judoka’s is, is wel heel duidelijk. Daniëlle doet er alles aan om deze mensen tot het hoogst haalbare niveau te tillen. “Je komt echt niet zomaar bij de Paralympics”, legt Daniëlle uit. “Als je een beetje aardig kunt judoën, ben je er nog lang niet. Daar zitten allerlei eisen aan en ik weet dat natuurlijk allemaal precies als voormalig topsporter.” Voor Daniëlle is fanatiek judoën er helaas niet meer bij vanwege een blessure aan haar nek. Maar judoka’s begeleiden kan ze als de beste en daar haalt ze haar drive en passie uit. Ze is naar de judoka’s toe erg gedreven. “Ik wil wel dat iemand zijn best doen. En ik kan het zien en voelen of dat gebeurt. Als iemand niets doet met de aanwijzingen die ik geef, ben ik niet tevreden. Ik wil echt zien dat iemand zich ontwikkelt.” Bovendien is het pionieren geblazen. “Ik bereik nog lang niet alle blinden en slechtzienden die willen judoën. En het is zo belangrijk voor hen. Ik zie ze door het sporten echt meer zelfvertrouwen krijgen.”

Huftergedrag

De afgelopen periode is er veel veranderd in het speciaal onderwijs. “Blinden en slechtzienden die ineens op het regulier onderwijs terecht komen, hebben het heel zwaar. Er komen ineens van allerlei prikkels op iemand af. Het kan heel goed zijn dat een kind dat daar terecht komt, geen ruime meer voelt om ook nog te gaan sporten. Dat is natuurlijk heel jammer, want sporten is zo belangrijk voor iedereen. Zo’n kind heeft speciale aandacht nodig en meer hulp. Ik pleit ervoor groepjes kinderen die slechtziend of blind zijn, bij elkaar te zetten. Zo kunnen ze wel naar het regulier, maar hebben ze steun aan elkaar. En natuurlijk moeten docenten ook weten hoe ze met deze kinderen om moeten gaan. Iemand die slecht ziet of blind is, is motorisch bijvoorbeeld ook veel houterig. Soms ligt er ergens ineens een tas of staat er een stoel. Dan lig je wel languit. Zo’n kind heeft echt meer hulp nodig. Ik vind dat daar op dit moment te weinig aandacht voor is. De maatschappij is egoïstisch en niet sociaal. Het gaat er vaak om dat mensen het zelf maar goed hebben. De rest boeit hen niet. Dat huftergedrag zie je in het verkeer of in wachtrijen. Ik vind dat we wel wat liever mogen zijn voor elkaar.”

Soms ligt er ergens ineens een tas of staat er een stoel. Dan lig je wel languit.

Kansen voor judoka

Daniëlle vindt het heel belangrijk dat judoka kansen krijgen zich zo te ontwikkelen dat ze naar de Paralympics kunnen. “Een maandelijkse ‘talentenklas’ in Apeldoorn helpt blinde en slechtziende judoka’s de top bereiken. We reizen vanuit Apeldoorn de hele wereld over”, vertelt ze. “Ik wil dat de judoka boven zichzelf uitstijgen en trots zijn op de prestaties die ze leveren. Als voormalig topsporter blijf ik natuurlijk ambitieus. Ik heb een blessure aan mijn nek, maar ik kan nog wel lekker hardlopen, mountainbiken en als we spelletjes spelen wil ik altijd winnen.” Gelukkig is Daniëlle wel een sportieve verliezer, want ze kan erg goed tegen haar verlies.

Leefstijl en visuele beperking

Uit het gesprek blijkt wel dat Daniëlle van verschillende markten thuis is. Ze kan haar kennis over leefstijl en voeding ook heel goed toepassen in het begeleiden van de judoka’s. “Weet vooral dat mensen met een visuele beperking niet zielig zijn” vertelt ze. “Vaak zie ik dat ouders nog heel veel uit handen nemen van een kind, of ze extra lekkere dingen toestoppen. Kinderen moeten gewoon gezond eten. Zeker als ze op hoog niveau willen gaan sporten. Die kennis kan ik goed gebruiken in de begeleiding. En ik ben niet alleen judoleraar, maar ook trainer, leefstijlcoach, opvoeder en ik deel een knuffel uit op het moment dat dat nodig en gewenst is.”

Mensen met een visuele beperking zijn niet zielig

Samenwerken in Apeldoorn

Om dit project nog succesvoller te maken en nog meer onder de aandacht te brengen bij blinden en slechtzienden, zou Daniëlle graag de samenwerking aangaan met verschillende partijen in Apeldoorn. Zo is er Visio het Loo Erf in Apeldoorn waar blinden en slechtzienden begeleid worden met zaken in het dagelijks leven. “Het zou goed zijn dat sporten ook daar op de agenda komt”, zegt Daniëlle. “Maar ik weet niet of dat altijd de hoogste prioriteit heeft”. Verder is Daniëlle op verschillende manieren aan de slag gegaan om te laten weten dat er in Apeldoorn zo’n prachtig initiatief is om mensen met een visuele beperking te laten sporten.