Kijk op de Wijk: Harriët Freezerplantsoen

Voor veel Apeldoorners is het Harriët Freezerplantsoen denk ik een onbekende straat is. De straat ligt in de wijk Osseveld West, in de driehoek Zutphensestraat, Deventerstraat en de Laan van Osseveld.

Maar dan de naam Harriët Freezer? Wie van de lezers kent die naam nog? Ze was in de jaren’60 van de vorige eeuw een bekend schrijfster. Ze schreef in allerlei genres: romans, columns, detectives maar ook feministische literatuur.

Maar waarom schrijf ik over haar op Apeldoorn Direct? Ze werd geboren in Den Haag maar op 7-jarige leeftijd kwam ze in Apeldoorn wonen. Nou ja, Apeldoorn. In Wenum aan de Zwolseweg kwam ze te wonen. Haar toenmalige woonhuis staat er nog steeds. Tegenwoordig woont daar een mede-gids van het Apeldoorns Gidsen Collectief. Hij bracht me op het spoor van de leuke geschiedenis die er aan de tijd van Harriët in Apeldoorn verbonden is.

Schrijfnaam

Als je in 1918 in het register van de burgerlijke stand had mogen kijken vond je daar de naam ‘Harriët Freezer’ zeker niet terug. Dat is namelijk een pseudoniem. In het echt heette ze Wilhelmina (roepnaam Miep) Eybergen.

Maar hoe kwam een meisje uit Den Haag dan in Wenum terecht? Haar vader was ambtenaar op een ministerie. Hij voelde zich daar helemaal niet op zijn plaats: “veel te veel opgesloten” was zijn idee. Daarom kreeg hij het plan om te verhuizen naar de Veluwe. Hij kocht daar een huis en begon een bestaan als “eierboer”. Dat was echter geen groot succes. Want vader Eybergen had zichzelf erg opgesloten gevoeld op zijn werk. Dat wilde hij zijn werkneemsters, de kippen, niet aandoen. Daarom besloot hij om ze vrij rond te laten lopen op zijn bedrijf. Een eindeloos zoeken om alle gelegde eieren te rapen was het gevolg. Tot overmaat van ramp kelderden op een gegeven moment ook nog de eierprijzen. Gevolg was dat het gezin terug vertrok naar Den Haag.

Boek geschreven

Miepje heeft een boek geschreven over haar periode in Wenum: ‘Luchtkasteel op poten’. Het was voor haar ‘niet zo leuk’ om het maar voorzichtig uit te drukken. Ze kwam als Haagse tussen de boeren van Wenum te wonen. De kinderen praatten toen echt geen Nederlands! En van het lokale dialect verstond ze niets: “Het was als een vreemde taal voor mij”. Bepaald niet makkelijk. Maar ze sloeg zich er dapper doorheen. Ze bezocht de HBS aan het Prins Hendrikplein en zo af en toe hangt haar afbeelding in de hal: samen met andere vroegere leerlingen die beroemd zijn geworden.