Lawaai Papegaai

Woensdag 30 juli 2014

Door Karin van der Wekke

© Foter

Als ik verhalen lees over mensen die midden in een stad wonen en continu de politie inschakelen voor overlast van buurt of buren heb ik normaal gesproken altijd medelijden met die overlast gevende buren. Je zal maar naast zo’n ongekende zeurpiet wonen die bij elke toon muziek of stemverheffing tegen het plafond zit. Van die onvoorstelbare zeikstralen die bij evenementen vooraan staan met hun decibelmeters en op die manier het plezier van de massa verpesten. Onze maatschappij lijkt ook nog eens volledig ingericht om het individu te beschermen tegen de groep dus vaak komen deze mensen nog een heel eind in hun strijd tegen plezier en gezelligheid.

Maar nu heb ik dus een soortgelijke ergernis, ik schaam me kapot dat ik het toe moet geven maar ik word langzaam gek! Nee mijn buren draaien niet tot midden in de nacht muziek. Of nou ja, dat doen ze wel, en ook nog eens volkomen kutmuziek maar dat terzijde. Maar dat is niet echt een probleem. Ik woon in een appartementengebouw met voornamelijk jonge mensen en wij uiten ons nou eenmaal door middel van muziek, prima dus. Ook woon ik niet naast een evenementen terrein. Dat is trouwens niet helemaal waar want het marktplein ligt op nog geen 100 meter afstand. Alleen vind ik een festival geen geluidsoverlast maar vooral erg plezierig. Wat dan het probleem is? Mijn probleem is nog geen halve meter hoog, kan zichzelf absoluut niet verdedigen en staat bij het café aan de overkant voor de deur. In een kooi notabene.

Ik word namelijk getart door een papegaai. Nee serieus een papegaai? Een papegaai ja. Nu denk je: ‘Wat kan zo’n papegaai nou helemaal doen waardoor iemand volledig over de zeik gaat?’ Dat zal ik je vertellen. Deze papegaai fluit. Als een bouwvakker. En dat is de diplomatieke uitleg van het geluid wat deze kwelling voortbrengt. Nu wil ik helemaal geen verband leggen tussen het Turkse café waar het beest voor staat en een bepaald cultuurverschijnsel waar veel vrouwen regelmatig mee te maken hebben. Maar feit is wel dat deze papegaai klinkt als een groep opgeschoten sexueel gefrustreerd tuig met mediterrane achtergrond.

Ik wil me helemaal niet ergeren. Ik wil niet nadenken over alle manieren waarop men een papegaai zou kunnen mishandelen. Ik wil me niet iedere nacht omdraaien in mijn bed omdat de mascotte van Julyet tot 2 uur ’s nachts mag buiten spelen. Ik wil stoppen met me irriteren en me bezig houden met dingen die wel mijn energie waard zijn. Maar het lukt niet! Ik heb hulp nodig, dus vraag ik u: Wat zou u doen?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Elke maandag onze Apeldoornse verhalen in jouw inbox
De beste berichten en verhalen geselecteerd door onze redactie
Meer dan 2.200 Apeldoorners gingen je voor
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Meer lezen over stad

REACTIES

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!