Moke een heel degelijk kunstje

Het is juni 2009 en ik sta met mijn band op het Puddingpop festival in de buurt van Amersfoort. Voor ons speelt Moke, na ons Ilse de Lange. Geen gekke plaats om te staan en een uitgelezen kans om Moke, die sinds een kleine twee jaar aan de weg timmert, vanaf backstage gade te slaan. De band gaat als een stel jonge honden. Muzikaal heb ik nooit zoveel met Moke gehad. Het is een retestrakke band maar wat mij betreft iets teveel van hetzelfde. Maar ook van een goede band kan ik best genieten als de energie er vanaf spat.

Daar moesten we in Gigant iets te lang op wachten. Ik miste de energie die ik kende van mijn eerdere ervaring met de band. Te lang had ik het gevoel dat de jongens gewoon aan het werk waren. Leuk werk dat wel, maar na 5 kwartier vond ik het wel welletjes. Van meerdere bezoekers hoorde ik achteraf min of meer eenzelfde reactie met dat verschil dat zij vonden dat de toegift weer iets van de oude vertrouwde energieke Moke liet zien. Rijkelijk laat helaas want met net dat beetje meer was het hele optreden allemaal net wat spannender geweest. Nu was het een heel solide en degelijk optreden, niks mis mee maar voor mij iets teveel een kunstje.