Opening

Het was een ouderwetse opening met een belangrijke spreker, geduldige dames en mannen met het alom bekende maar ouderwetse alpino petje op. De spreker had het over de verstilde verstilling, het in lagen opgebouwde zodat het zichtbare weer onzichtbaar werd en de dramatiek van het pasteuze. Hij klonk overtuigend maar het duurde te lang. De twee dames naast me hunkerden naar de hartige hapjes, de wijn en naar een gesprek met de kunstenaar. Het liefst in deze volgorde. Een van de dames vond dat haar middag niet meer stuk kon, dat zei ze tegen haar vriendin, nadat ze een hap van ’n bitterbal had genomen. Haar vriendin zweeg, ze had dit vaker gehoord en wist ook wat er volgde. Veel drank en nog meer bitterballen om tenslotte baldadig de kunstenaar uit te nodigen voor een nazit in het appartement van een hen. De kunstenaar wilde wel want anderhalf uur later schommelde hij hangend aan de dames richting het appartement en fantaseerde over het onzichtbare wat straks mogelijk zichtbaar zou worden.