Over Jelle, whisky en pindasaus

Jelle Geerts van Gall & Gall Eglantier organiseert regelmatig een proeverij. De ene keer is het wijn, de andere keer port, dan weer rum of whisky. Toen hij nog in Naarden werkte had hij hiervoor een aparte ruimte, nu bouwt hij maandelijks zijn winkel om tot proeflokaal omdat hij geen tweede ruimte meer heeft. Er is met enig passen en meten plaats voor 30 liefhebbers.

Donderdagavond had het thema ‘single malt whisky’ en dat is echt een mannending. Vrouwen kom je alleen tegen als het thema witte wijn of port is. Jelle selecteerde voor deze sessie fijne Schotse whisky’s uit Speyside en de Islands. Uit ervaring weet ik dat de volgorde zodanig is dat wordt toegewerkt naar een climax. En zo hoort het ook te gaan.

Tijdens en nosing en tasting zijn er begeleidende amuses. Dat zijn ware kunstwerkjes, perfect afgestemd op de gepresenteerde whisky’s. Zalm, mozarella, chocola, alles komt voorbij. Het is duidelijk dat hier veel aandacht aan is besteed. De verantwoordelijke dame oogst bij de deelnemers veel lof voor haar inspanningen.

Het mooiste is nog de inleiding die Jelle geeft op de avond als geheel en zijn detailinformatie over elke whisky in het bijzonder. Er komen landkaarten bij ter bevordering van de topografische kennis en anekdotes uit de geschiedenis van de diverse distilleerderijen. Jelle glimt als hij vertelt. Hij houdt van zijn vak, dat naar zijn opvatting vooral gaat om het mensen naar hun zin te maken. Drank verkopen is bijzaak.

Natuurlijk ontbreekt een scoreformulier bij het rijtje glazen niet. Iedere deelnemer beschrijft de kleur, geur en smaak. Als je het leuk vindt geef je rapportcijfers. Er wordt veel gelachen om de bijzondere typeringen die worden gegeven. Of het nu naar fruit ruikt, naar sinaasappelschillen smaakt en gewoon een nuffige finish heeft. Alles mag, want nosing en tasting zijn een persoonlijke aangelegenheid. Iedereen heeft gelijk.

Zo word ik getriggerd door de Jura Origin 10 yo. Het basisproduct van de enige distillerderij op het eiland Jura, aan de zuidwestzijde van Schotland. Terwijl Jelle uitlegt hoe ingewikkeld het is om er te komen (bus, boot, overstappen etc) treft mij de merkwaardige, lichtrokerige geur. Ik ruik potverdrie Surinaamse pindasaus! In één klap word ik teruggezogen naar een Javaans eetcafé in Paramaribo dat de lekkerste pindasaus op aarde heeft. De associatie die je kunt hebben bij geuren is zo primitief, zo sterk, dat je die niet kunt onderdrukken. Ik kwam naar Schotland maar een excursie naar Suriname bleek inbegrepen. Fantastisch.

Als het proeven van de 7 gepresenteerde whisky’s voorbij is begint de nazit. Dat is evalueren met nog een extra slokje van een whisky uit de serie, naar eigen keuze. Daar wordt gretig gebruik van gemaakt. Het is leuk om te zien dat de beoordelingen zo uiteenlopen. Mijn overbuurman is lyrisch over de Dalmore en anderen bejubelen de oudere Cardhu’s. En ik? Ja, dat laat zich raden. Ik neem nog een sateetje. En daarvan gaat een flesje mee in de fietsmand voor nadere studie in huiselijke sfeer.