Rob de Nijs in Orpheus: “Liefde voor altijd”

Orpheus, 16 mei 2015: Rob de Nijs geeft Nieuwe Ruimte, de openingssong van zijn laatste CD. Terwijl verderop in de stad de society zich laaft aan Borrelnood, is de gewone man/vrouw verzameld in de 50-jarige schouwburg van Apeldoorn. Rob de Nijs staat voor een avondje gezelligheid, meeklappen, meezingen en meedansen. Maar ook voor ernst, getuige het lied: “Liefde voor altijd”.

Als de 72-jarige Rob het toneel betreedt, zie je een uiterst fitte man, die de zaal meteen in vervoering brengt. Luid en enthousiast wordt hij begroet; het is alsof de verloren zoon thuiskomt. Kenmerkend is zijn eerste lied: Nieuwe Ruimte, ik heb al veel gedaan en daarom wil ik nieuwe ruimte voor ideeën. Het lijkt of Rob wil zeggen: “Ik sta nog midden in het leven en ik wil niet vergeten worden”.
Rob verwelkomt hierna de zaal, heet speciaal zijn schoonouders Tonny en Trees welkom, dit om te laten zien dat het leven van een artiest gewoon hard werken is. Tja, ook ik vraag me af waarom deze 72-jarige man niet gewoon van zijn pensioen en vrouw en kinderen gaat genieten. Het publiek heeft geluk: Rob zingt en danst en showt of het een lieve lust is.

Opvallend is het publiek: jong en oud, vooral gekomen voor een avondje gezelligheid en plezier en ik moet toegeven: het is een stabiele show met gewoon veel liedjes, weinig praatwerk, weinig vuurwerk en visuals en toch met vaart, vooral het zingen staat centraal. Een tweetal “stukken” zoals Rob het noemt, zijn bijzonder:
Liefde voor Altijd:  “Als ik er morgen niet meer ben, dan moet je weten dat ik van je hou, vanaf de dag dat ik je ken, weet ik heel zeker dat ik hoor bij jou!” Het is zo’n tekst die makkelijk in het gehoor ligt, maar je ook doet denken aan afscheid aan een afscheidslied. Maar vooral raakt mij het lied “Kleine Ster”:“Hoe kan ik wie hij is verklaren, mijn zoon lijkt zo normaal, maar spreekt een andere taal, zijn leven is verdwaald, in dromen vol gevaren”.

Mijn zoon lijkt zo normaal, maar hij spreekt een andere taal, het zijn troostende woorden, troostende woorden die in de zaal worden gestrooid. Mooie tekst over een kind die de wereld heeft verloren of de wereld heeft dit kind verloren…..
Maar gelukkig, er is geen tijd voor verdere bezinning, de show must go on. Malle Babbe wordt opgevoerd, de zaal raakt los, los van zinnen; zwaait, wuift, zingt hardop mee. Een geweldige ontlading maakt zich meester, het is alsof nà de loodzware tekst behoefte is aan Nieuwe Ruimte, nieuwe Adem. De tekst van Malle Babbe is eigenlijk heel droevig, heel banaal, en toch is het een feestnummer, een kermisnummer. De combinatie van het droevige lied en de feestmuziek: Ik vind het kunstig!
Een leuke en vooral ook een gezellige avond beleefd! Rob, ga nog minstens 10 jaar door! En zet een kaars voor jouw raam vannacht……..