Stadsfotograaf Imca Schoots legt Apeldoorn vast als stad van de toekomst 

Imca Schoots is sinds de zomer van 2022 als stadsfotograaf één van de vijf Apeldoornse stadsambassadeurs. Zij nam hierbij het stokje over van Sven Scholten. In een eerder interview met Apeldoorn Direct liet ze al iets los over haar plannen als stadsfotograaf: “Nadat ik wist dat ik het zou worden vormden er zich al 3 ideeën die zich laten uitwerken in 3 projecten die naast elkaar zullen worden gerealiseerd in de komende 2 jaar,” aldus Imca tijdens het interview. Inmiddels zijn haar ideeën concreet en is ze zelfs al bezig met de uitwerking. Eén van deze projecten is ‘Apeldoorn als stad van de toekomst’. Imca vertelt over de inhoud van het project, haar werkwijze en over het verwachtte eindresultaat.

Hoe kwam je op dit onderwerp?

“Ik beweeg zelf veel buiten Apeldoorn. Ik werk eigenlijk sinds mijn twintigste al buiten Apeldoorn en mijn relaties kwamen ook altijd van buitenaf. Zo verplaatste ik me altijd door heel Nederland, maar ik keerde altijd terug naar Apeldoorn. Telkens als ik weer terug in Apeldoorn kwam, was er iets veranderd. Ik zie Apeldoorn niet als een stad met een oude, historische kern. Dat is iets waar veel steden juist hun identiteit aan ontlenen, maar Apeldoorn heeft dat niet. Alles wat oud is gaat naar de grond en daar komt iets nieuws voor, wat ook niet per se altijd mooi is. Apeldoorn is voor mij altijd een stad in beweging met een toekomstgerichte visie. Toen ik twintig was verhuisden mijn ouders naar Brabant. Als ze nu zouden terugkeren herkennen ze Apeldoorn niet meer terug.”

Hoe ga je te werk?

“Ik heb vier locaties in Apeldoorn gekozen waar iets aan het veranderen is. Dit zijn plekken waar ze bijvoorbeeld gaan bouwen, waar ze al aan het bouwen zijn of waar niets gebeurd, waar het als het ware verwilderd. Gedurende twee jaar maak ik om de twee weken een foto van die plekken.

Hoe heb je de locaties gekozen?

“Dat is eigenlijk in corona ontstaan. Ik had ineens zeeën van tijd. In plaats van dat ik gehaast op pad ging wandelde ik bijna overal naar toe. Tijdens mijn rondje naar het centrum en terug liep ik langs deze plekken. Ik ging ze interessant vinden. Waarom staan die plekken leeg? Dan had je midden in de bebouwing ineens een kale plek. Het zijn ook locaties die bijna iedereen wel kent denk ik. Er lopen heel veel mensen voorbij. Het leek mij leuk om vast te leggen wat er op zulke plekken gebeurt in twee jaar. Twee van de vier plekken hebben al een bestemming.”

Wat zijn de vier locaties?

“Woontoren Mirador is er één van. Dit is jarenlang een parkeerplaats geweest en nu is het al een lange tijd een lege plek midden in het centrum. Een andere plek vind je bij de Freulebrug, de brug bij het Potlood. Hier zijn ze al aan het bouwen. Het mooie van deze plek vind ik de hele grote oude boom die is blijven staan en wordt omringd door een enorm bouwterrein. Waar de bouw van Mirador nog stil ligt, wordt er daar al actief gebouwd. Je ziet al veel verandering dus over twee jaar gaat het beeld totaal anders zijn.”

“Een andere plek is vlakbij het fietsbruggetje bij de Maten. Als je vanuit de Maten richting het centrum rijdt zie je links braakliggend terrein, aan de Lepelaarweg. Ook die zal ik fotograferen. De laatste locatie is een leegstaand gebouw naast de opslagplaats van de stadsbussen.”

Omvatten die vier locaties het project?

“Naast de locaties ga ik mij qua beelden ook richten op moderne architectuur. Ik wil abstracte beelden maken van de moderne architectuur in Apeldoorn. Hierbij wil ik veel spelen met contrasten en strakke lijnen. Ook wil ik iets verzinnen om smart city in beeld te brengen. Ik ben er nog niet over uit hoe ik dat wil doen, maar dat zal ook iets abstracts zijn.”

Zie je smart city als iets positiefs of negatiefs?

“Eerst stond ik heel sceptisch over smart city omdat ik het idee had gekregen dat het vooral ging om dataverzameling van de inwoners van Apeldoorn. Dat is nog steeds wel zo, maar niet de data die ik dacht. De data die verzameld wordt gaat meer over doorstroming van verkeer en luchtkwaliteit en dat soort dingen. Ik was wel een beetje huiverig over waar het naartoe gaat. We worden al zoveel in de gaten gehouden en Apeldoorn bleek ook nog een stad te zijn die daarin voorop loopt. Dat vond ik toch wel een spannend idee, met China als schrikbeeld. Maar na een gesprek met voormalig wethouder Wim Willems is mijn beeld over smart city in positieve zin bijgesteld. Toch blijft het me fascineren. Ik ben benieuwd hoe de stad van de toekomst eruit gaat zien.”

Werk je alleen?

“Ik wilde voor dit project een samenwerking met de fotovakschool aangaan. Ik heb een gesprek gehad met directeur Brendan van den Beuken en met docent Werner Rauwerdink. Helaas geven zij aan dat een samenwerking lastig is omdat studenten al een te hoge werkdruk hebben. Ze kunnen het niet inpassen in het lesprogramma en vrezen ook dat studenten niet de tijd of motivatie vinden om hier een vrijwillige bijdrage aan te doen. Wel jammer. Met deze opdracht kunnen ze iets in hun vakgebied creëren wat aandacht gaat geven en geëxposeerd gaat worden. Het is jammer dat daar, door de opleidingsinrichting, geen ruimte of motivatie voor.”

“Dus vooralsnog ga ik dit project alleen invullen. Ik wil wel graag een samenwerking zoeken met stadsrapper Marco Nimani. Rap zie ik als poëzie van de toekomst, dus het lijkt me tof om hier samen iets in te doen.”

Klopt het dat dit project veel geduld vergt?

“Ja, maar dat geldt voor al mijn fotografische projecten. Ook de projecten die ik voor mezelf doe. Sommige duren wel vijf tot tien jaar. Soms blijven ze ook even liggen, maar uiteindelijk worden ze er alleen maar beter van. Als je een project laat rusten kan het een soort van rijpen en kun je er een beter vorm voor vinden om het in de wereld te brengen.”

Hoe zie je het eindresultaat voor je?

“Uiteindelijk worden het vier tijdlijnen waarin je de veranderingen in twee jaar tijd terug ziet. Dan zie je de seizoenen terug en of er wel of niet gebouwd is op een plek. Ik wil heel letterlijk in beeld brengen hoe Apeldoorn aan het veranderen is.”