Station Apeldoorn deel 4

Rob vertelde mij wat hij afgelopen week had meegemaakt in de trein:

Mijn aandacht werd getrokken door een bejaarde vrouw, die met veel tassen de coupe binnenstapte. De meeste tassen werden op de zitplaats naast haar eigen zitplaats neergezet, echter werd de zak van een fastfoodketen op het uitklapbare tafeltje geplaatst. Hmmm… bejaarde vrouw… fastfood… Voordat ze begon aan het uitpakken van haar fastfoodzak met eten begon er een ander wonderlijk virtueel.

Uit tas 1 kwam een hoofdtelefoon die mevrouw (verkeerd) op haar hoofd zette. De oorschelpen zouden zo nooit het geluid mooi kunnen weergeven dacht ik nog. Maar mevrouw ging verder. Uit tas 2 kwam een waar museumstuk tevoorschijn: een Walkman. (Voor de jongeren onder ons, dit is een draagbare audiocassettespeler, zeg maar de voorloper van een iPod.) Op de Walkman was een sticker geplakt met de naam en adres van mijn medereiziger. Alsof iemand nog behoefte heeft aan zo’n speler, maar voor mevrouw was dat kennelijk toch een waardevol item.

Eenmaal van dit schouwspel bijgekomen, begon de 2e actie; de fastfoodmaaltijd. Uit de papieren zak kwamen een kleine beker cola en een hamburger tevoorschijn. Het was geen standaard hamburger maar een super dik belegde van, ik schat, toch gauw zo’n 8 cm dik. De vrouw probeerde de hamburger in haar veel kleinere mondopening te krijgen maar dat ging natuurlijk niet. Zich afvragend hoe ze dit moest aanpakken begon ze maar intuïtief vanaf de randen van het broodje te eten. Je kunt je wel voorstellen dat naarmate de hamburgersaus meer benaderd werd het een grote kliederboel werd. Alles zat onder de saus. Maar mevrouw ging gestaag door. De cola ging gretig naar binnen en in de beker werden de vele servetten gepropt, die eerder nodig waren om de boel een beetje te reinigen. De papieren fastfoodzak en de plastic deksel van de cola beker verdwenen in een tas.

Voordat ik er erg in had waren we inmiddels aangekomen op station Apeldoorn. Mevrouw pakte haar tassen bij elkaar en verliet de trein. Haar hoofdtelefoon nog steeds op het hoofd. De cola beker verdween in een van de afvalbakken. Wat er met de papieren zak en de deksel gebeurd is… ??? Het vermakelijke tafereel deed in ieder geval de reistijd verdampen. De trein is leuk!