Station Apeldoorn: Wat valt er allemaal te beleven?

Aan alles komt een eind, zo ook aan station Apeldoorn. Niet in letterlijke zin maar meer in de zin van wat er te beleven valt. Over het algemeen is de sfeer ’s morgens vooral stil, zelfs in de gewone coupé. De één dommelt weg en de andere forens vult een kruiswoordpuzzel in. Ik droom dan ook wat weg en vraag me af wat er in al deze levens omgaat. Hoe is het op hun werk? Hebben ze relatieperikelen? Hebben mensen ernstige ziekten onder de leden? Allemaal gedachtespinsels die mijn gedachten in de ochtendtrein doen meedrijven.

Ik zit ’s morgens zelf nogal in een bubbel dat ik het liefst alleen in de trein zit. “Reiziger wakker”. Ik wil dan vooral niet gestoord worden en heb al helemaal geen behoefte om te praten. Wat ook opvalt is dat veel mensen, waaronder ik,  nogal een ochtendgezicht hebben: fris gedoucht, de huidplooien staan nog op ontwaken en ook de ooghoeken vertonen nog wat slaperige oogstanden.

Ondertussen wordt er gelezen in de Metro en de Spits; twee gratis kranten. De spits gaat verdwijnen en dan leest heel Europa de Metro in het openbaar vervoer. Vaak zie je bij de boxen met de gratis kranten stoppende fietsers die vervolgens een grote stapel meenemen op de fiets. Waarschijnlijk voor de collega’s op het bedrijf waar ze werken.

Het is al met al een sociaal gebeuren waarin de treinreiziger wakker wordt en de dag weer gaat beleven. Als u met de trein van en naar Apeldoorn gaat dan wens ik u veel kijk- en luisterplezier, want de trein is leuk en relaxt.