Thuisonderwijs vanuit een vakantiehuisje

Wie zegt dat thuisonderwijs ook thuís moet, vroeg Stéphanie Berris zich gekscherend af. “Met z’n vieren online thuis, daar wordt niemand vrolijk van”, concludeerde ze. Dus besloot ze te verkassen naar een vakantiehuis: met eigen sauna én Wi-Fi voor het schoolwerk.

“Na de feestdagen, met zelfs in coronatijd toch altijd weer veel verplichtingen, hadden we als gezin niet echt een uitgerust gevoel”, legt ze uit. “We zagen op tegen weer een nieuwe periode van thuiswerken in combinatie met thuisonderwijs. Met zijn vieren in één huis online onderwijs volgen én geven (mijn vriend is docent en geeft zijn lessen nu via live videoverbinding), dat vonden we geen heel ontspannen vooruitzicht. Naast enige zorg over of de Wi-Fi dat zou trekken, leek het ons ook erg onrustig en lastig om elkaar niet te storen. Hoe konden we dat oplossen, en toch ook een beetje ontspanning vinden?”

Geschiedenisles bij het haardvuur

Normaal gesproken gaat Stéphanie voor ontspanning graag naar de sauna in De Maten. “Ook altijd gezellig om met één van de kinderen te doen”, vindt ze. “Maar ja, helaas is ook die tijdens de lockdown gesloten. Daardoor kwam ik op het idee om een vakantiehuisje te zoeken met een privésauna. Tijdens de kerstvakantie waren alle huisjes in de parken helaas helemaal volgeboekt, maar omdat ik nog een paar extra dagen in januari vrij had nadat de scholen weer begonnen waren, kon ik een huisje voor een paar dagen boeken, totdat ik zelf ook weer aan het werk moest.

De kinderen hadden weliswaar geen vakantie meer, maar ze hoeven niet naar school.” Dus of ze nou thuis online onderwijs volgen, of elders, dat maakt niets uit, vindt Stéphanie. “Het enige dat je nodig hebt is een goede internetverbinding natuurlijk, maar dat ging wel lukken. Het leek ons een prima idee om de rekenles af te wisselen met een kwartiertje sauna, en geschiedenisles te volgen bij de open haard.”

Om voor iedereen de nodige rust te creëren, besloten ze deze dagen bovendien het gezin op te splitsen. “Anders zaten we nog steeds met zijn allen tegelijk te werken”, legt ze uit. “Vriend Brian die live online les geeft, en zoon Julian (12, brugklas) die gewoon de hele dag online les moet volgen, bleven thuis. Ik vertrok met dochter Amélie (8, groep 5) naar Landal ’t Loo in Oldebroek. Lekker dichtbij, zodat de mannen uit het gezin na schooltijd eventueel ook konden komen om toch een beetje mee te pikken van het vakantiegevoel. Uiteindelijk kwamen ze trouwens maar 1 middag en avond langs. Ze vonden het eigenlijk ook wel relaxed om een paar dagen zonder vrouwen in huis te zijn. Na hun schooluren konden ze lekker mannenfilms kijken onder het genot van pizza en roti; groot gelijk.”

Meidendagen

Stéphanie en haar dochter Amélie hebben ook kunnen genieten van een paar ‘meidendagen’. “Ze moest natuurlijk wel gewoon haar schoolwerk doen, dus we stonden niet te laat op en gingen aan de slag. Dat kostte minimaal de hele ochtend, maar in de middag konden we dan gelukkig ook andere dingen doen. Konijntjes aaien in de dierenweide, zo vaak de sauna in als we wilden, ‘Say yes to the dress’ kijken, elkaar opmaken en lekker borrelen; gewoon gezellig. De meeste dingen die je normaal op een vakantiepark doet, zoals zwemmen en leuke dingen doen met het animatieteam, die zijn nu vanwege de maatregelen allemaal niet mogelijk. Maar dat was niet zo erg, we waren er lekker even uit en maakten het in ons huisje gezellig. En de LEGO-muur bij de receptie (die we echt thuis ook willen) hadden we lekker voor onszelf alleen.”

Met de internetverbinding ging het gelukkig prima, vertelt Stéphanie. “Als iets niet goed ging had dat te maken met nieuwe lesprogramma’s die voor geen meter werkten, maar niet met de Wi-Fi. Arme juf en arme gefrustreerde ouders en kinderen, het is voor iedereen toch wel weer erg wennen. Ik vind het thuiswerken nu veel intensiever en meer begeleiding vragen dan in maart, maar misschien komt dat doordat ze nu een klas hoger zit. Toen kon ik gewoon zelfstandig aan het werk laten, nu moet ik vaker helpen met inloggen en andere praktische zaken. Ze heeft er ook sneller genoeg van dan toen.”

Schuldig voelen

De rek is er af en toe een beetje uit, merkt ze. Hoe ze dat precies gaat combineren met haar eigen werk, weet ze dan ook nog niet. “Ik vind het ook heel sneu dat zij zich steeds schuldig voelt, omdat ze mij van mijn werk af houdt. Daar kan zij natuurlijk niets aan doen! Toch voelen kinderen het natuurlijk wel als hun ouders gestrest zijn. Ik heb in ieder geval bedacht dat ik mijn eigen live videogesprekken maar zoveel mogelijk in de middag ga plannen, wanneer Amélie klaar is met schoolwerk en mijn hulp niet meer nodig heeft. Af en toe kan ik dan zelf ook even naar kantoor.
Ik verlang er nu al naar dat ze weer naar school mogen. Ze willen dat zelf vooral ook heel graag, en dat snap ik. Maar het ziet er niet naar uit dat dat voorlopig kan…”

Toen Stéphanie zelf ook weer aan de slag moest, zijn ze weer naar huis gegaan. “Als ik gewoon 8 uur aan de slag ben, blijft er voor ‘vakantiedingen’ immers niet veel tijd meer over. Op de laatste avond zijn Brian en Julian toch nog gekomen, mét een fikse hoeveelheid sushi, meegenomen vanuit Apeldoorn. Zo konden ze ook nog even meegenieten. Het was al met al een prima manier om toch nog even vakantiegevoel te hebben, als opfrisser voor weer een nieuwe periode van met zijn vieren ‘gewoon’ thuiswerken. Ik kan het iedereen aanraden! Alleen niet vlak voor een Teamscall de sauna uitrollen, haha, want dan schrikken de mensen zich wild van je tomaatrode hoofd. Als de Postcodekanjer op mijn postcode was gevallen in plaats van in Ugchelen, had ik voor de komende maanden zo’n huisje gehuurd!”