Vrouwen in de horeca: Erika Fijn

Deze week spraken we voor onze rubriek ‘Vrouwen in de horeca’ met de enige echte Fijn van Eetcafé Fijn aan het Raadhuisplein 8: horecavrouw Erika Fijn.

Hoe ben jij bij Fijn terecht gekomen?

,,We hebben Fijn nu bijna 12,5 jaar en vanaf het begin ben ik wel betrokken geweest. Maar ik had gewoon mijn eigen job. Fijn was van mijn man Michiel. Ik werkte in de zorg. Van origine ben ik namelijk verpleegkundige in de gehandicaptenzorg. Ik ben op de werkvloer begonnen en langzaam richting manager gegroeid. Tot een jaar of vier geleden. Ik vroeg me af wat ik nu echt wilde. Waar werd ik gelukkig van? Ik wist het even niet. Ik had een pittige job, had zo’n 70 mensen onder me en werd behoorlijk geleefd. Dat in combinatie met Fijn en twee jonge meisjes thuis. Ik wist het gewoon even niet. Toen ben ik uit mijn managersrol gestapt en heb onbetaald verlof opgenomen. Daarna wilde ik niet meer terug. Ik word gewoon gelukkig van mijn gezin en van samen met Michiel Fijn doen. Het leuke is dat de zorg en dit heel veel raakvlakken heeft. Je bent ook hier heel zorgend bezig. Alleen is je relatie met de gasten anders. In de zorg is die veel intensiever. Hier is die oppervlakkiger.”

Mis je dat? 

,,Ik mis soms wel een stukje verdieping, ja. Zoals het samenwerken met een multidisciplinair team. Maar daar krijg ik heel veel voor terug. Ik haal heel veel voldoening uit de band met onze vaste gasten. In het stukje herkenning dat zij ons zo waarderen. De verdieping zit hem hier in andere dingen. In de dingen waar we als Fijn mee bezig zijn. Zoals onze kennis van bier en wijn bijvoorbeeld. Dat een gast terugkomt en graag dat weer dat ene biertje wil dat je de vorige keer hebt aanbevolen. Dat is heel leuk.”

Wat is er dan in de afgelopen vier jaar heel erg tegengevallen?

,,Hmm, de dagen zijn soms heel lang. We gaan om negen uur open en ik denk niet dat ik vandaag voor twaalf uur klaar ben. Als je dat een hele week doet, dan is dat wel pittig. Ik heb daar wel de balans in moeten vinden. Want ik kan hier de hele week zijn, er is altijd iets te doen en ik zie ook altijd van alles. Maar mijn gezin is er ook nog. En zij zijn ook heel belangrijk.”

Hoe is het om samen met je partner te werken en voor je gezin te zorgen én dan ook nog een eigen leven hebben? Kan dat wel?

,,Dat kan! Dat zie je. Bij ons werkt het, omdat we allebei heel erg verschillend zijn. De kwaliteiten die Michiel heeft, die heb ik niet. Hij is bijvoorbeeld heel creatief. De inrichting is helemaal van hem. Maar ook de gerechten op de kaart. Hij zorgt dat alles past bij Fijn. Het leuke is dat ik daar heel erg geïnspireerd van word en zijn ideeën in de praktijk vorm geef. En ik zorg voor de doorvertaling naar het team. Zij moeten er ook enthousiast van worden, het biertje goed kunnen verkopen. Wij doen het samen. Het is een balletje dat gaat rollen.”

En hoe zit dat dan met jullie privéleven?

,,Michiel is vooral achter de schermen aan het werk, met het concept en met Fijn catering. Ik ben heel veel hier in de zaak aanwezig. Dat is vooral mijn taak. Daardoor hebben we wel allebei ook onze eigen dingen. Wanneer we thuis komen hebben we het natuurlijk over Fijn, maar dan hebben we wel ons eigen stukje te vertellen. Dat is heel prettig.”

Wat zijn je dromen?

,,Ik wil vooral dat Fijn heel fijn blijft. Misschien iets groter, maar daar is de ruimte niet voor. We hebben het ook wel eens over een tweede zaak, maar we weten ook dat dat niet goedmakend is. Want in de beginjaren is het echt hard knokken. Ik heb liever een goedlopend bedrijf. De gasten komen toch ook voor ons en je kunt jezelf niet opsplitsen. Mijn droom is vooral dat we dit nog heel lang kunnen blijven doen. Want het is vooral heel erg genieten. Bijvoorbeeld zoals gisteren, toen onze dochters hier waren om even een tosti te eten uit school. Voordat je het weet staat de een de glazen te spoelen en de ander staat achter af te wassen. Ik zeg niet dat dat moet. Ze vinden dat zelf heel leuk om te doen.”

Hoe vind je dat als moeder, zie je jullie dochters hier straks ook staan?

,,Nee, ik denk nog niet zo ver. Als ik ze nu bezig zie, dan vind het vooral heel schattig. Maar ik zou ze vooral ook aanmoedigen om eerst elders iets te doen. Ik vind het belangrijk om ze bij te brengen dat er meer is dan Fijn. Voor hun eigen ontwikkeling zou dat heel goed zijn. Ga vooral je eigen ding doen. Doe waar jij gelukkig van wordt. Dat hoeft helemaal niet te zijn waar wij gelukkig van worden. Kijk, je hebt voor een deel zelf de regie over je leven. Je hebt dat gelukkig zelf in de hand. Dus doe vooral dat waar jij gelukkig van wordt.”

Door: Eefke Duin