Waar gaat het heen?

De wereld staat op zijn kop, zeker in de Nederlandse samenleving. In shock zijn we als natie. Dat onschuldige reizigers, wetenschappers, families het doelwit, het slachtoffer zijn geworden van een oorlog waar zij niets mee te maken hadden. Dat er respectloos is omgegaan met de overblijfselen van de lichamen, dat het zo lang heeft moeten duren voordat de lichamen of de resten ervan, thuis mochten komen, het raakt ons diep. Dat er met bezittingen, eigendommen, speelgoed en sieraden slordig is omgegaan maakt ons verontwaardigd. Minister Timmerman zei het al: wij eisen respect. Voor de slachtoffers en hun nabestaanden, voor ons als natie. Ons verdriet, onze shock en onze verontwaardiging verbroedert ons.

Dichterbij huis vindt er echter ander onbegrijpelijk leed plaats. Ook heel respectloos in mijn ogen. Martijn van Duivenboden, directeur van Gigant, is na een lange, zware strijd tegen leukemie gelukkig weer in staat om normaal te functioneren. En kan en wil graag weer aan het werk bij Gigant. Maar dat wil het bestuur van Gigant niet. En het bestuur van Gigant gebruikt de lokale pers en andere publiciteit om dit aan Apeldoorn duidelijk te maken. Diverse redenen worden in de pers en nieuwsbrief aan “vrienden” van Gigant aangekaart waarom een arbeidsrelatie tussen Martijn van Duivenboden en Gigant niet langer mogelijk is. Hoe haalt het bestuur het in hun hoofd om dit op deze manier aan te pakken? Vreselijk respectloos naar een man die zo’n strijd achter de rug heeft. En al had hij geen strijd achter de rug, een arbeidsconflict meet je toch niet in de pers uit? En vervolgens tot half augustus niet bereikbaar zijn voor commentaar. 

Schaamteloos. Het maakt mij boos. Een beetje respect naar onze medemens maakt de wereld voor iedereen dragelijker. Niet zonder verdriet, maar als mensen elkaar eens niet zouden zien als iets met economische waarden, maar met gevoel, met nabestaanden, met levens (!!!!) dan zou het leven nog mooi kunnen worden. Waar gaat het heen in onze maatschappij? Geen respect voor levens, geen respect voor bezit, geen respect voor elkaar.

Misschien moet het bestuur van Gigant zich eens afvragen of Apeldoorn blij is dat Martijn weer aan de slag kan. Ik geloof dat namelijk!! Ik ben blij voor Martijn en trots op hem. Ik wil hem vanaf deze plek dan ook heel veel succes wensen en hoop dat ook het plezier snel weer terug komt!!