Wie maakt fouten? De bank, de consument (of beiden)

In Apeldoorn wordt een nieuwe bank opgericht: “De Financiële Coöperatie”. Een bank zonder “fancy” en ingewikkelde financiële producten. Ik juich dit initiatief van harte toe. Al was het maar als symbolische “dikke vinger” naar de bestaande financiële instellingen.
U wist het natuurlijk al, financiële adviseurs van de reguliere banken denken zelden in uw belang, het financiële belang van de bank staat voorop. Denk nu niet dat na de woekerpolis de attitude van financiële instellingen is veranderd. Ook nu nog worden financiële wanproducten aan niets vermoedende cliënten verkocht. Recentelijk waren de renteswaps in het nieuws, citaat van Dr Doom:

Ik heb wel eens geschreven over een paar MKB-bedrijven-in-nood die ik adviseerde en waar ik, ook tot mijn eigen verbazing, financieringsconstructies van banken aantrof die al mijn fantasie te boven gingen. Tot mijn nog grotere verbazing was de Rabobank vaker dan gemiddeld de financier. Zelfs mijn overwegend éénpittende kapper hadden ze bij de financiering van zijn winkelpand een renteswap aangesmeerd die hem op tonnen verlies kwam te staan. Vestia in het klein

Maar is het de bank die u misleidt, of bent u als consument gewoon dom?

Ik herinner mij een hypotheekadvies van de RABO, ca 20 jaar geleden. De Japanse beurs was toentertijd tot onverwachte hoogte gestegen, een echte hype. De adviseur adviseerde mij een beleggingshypotheek en (de zinsnede zit gebeiteld in mijn hoof) “Ik zou geen 30 percent Japanse aandelen nemen maar 70 percent, de aandelen doen het nou heel goed”
Een hypotheekadvies wat alle elementaire regels tart: zorg voor spreiding, koop niet op de top, gok niet met geleend geld en hou rekening met valuta risico’s (Ter geruststelling: ik heb geen hypotheek afgenomen, anders zou ik nu – na 20 jaar – met een flink verlies hebben gezeten)

Tien jaar geleden, bij de zelfde RABO werd mij wederom een beleggingshypotheek geadviseerd. Bij mijn opmerking dat ik toch liever een annuïtaire hypotheek wilde werd enigszins spottend opgemerkt (ook deze zinsnede zit gebeiteld in mijn hoofd) “ach meneer belegd in stenen”.
Ter geruststelling: ik heb nu een annuïtaire hypotheek, vaste lasten, eindwaarde bekend, geen beurs risico en geen onnodige extra (woeker) kosten.

Wat ik met deze persoonlijke verhalen duidelijk wil maken is dat je ook als consument een verantwoordelijkheid hebt. Er is niet zo iets als een “free lunch”.

Advies:
Denk bij een adviseur van een bank aan een “louche tweedehands autoverkoper, aan een autoverkoper die bekend is in alle kroegen en alleen maar slechte referenties heeft”. Nog een advies: wees paranoia en vertrouw dus niemand.

En over “De Financiële Coöperatie”: Ik wens jullie succes

Uitsmijter: Ook de RABO is een coöperatieve bank

StrangeArt is de avatarnaam van Roelof Rump. Over de foto: de afgebeelde personen hebben geen relatie met deze tekst.