Martijn over…onthouden

De komende maand ga ik steeds zeggen: ,,Doe maar een Spa Rood.” Mensen gaan me dan raar aankijken. Soms lachen ze dan kort. Zonder hun tanden te laten zien. En dan zeg ik: ,,Ja, doe echt maar een Spa Rood.” Dan verdwijnt die lach. Ze hebben door dat ik het meen. Maar jij drinkt nooit Spa Rood. Dat is wat ik ze zie denken.

Ik drink altijd andere dingen. Met alcohol erin. Eentje, tweetje, hupsakeetje en het is twee uur ’s nachts en ik zit ergens aan de Gaza Strook (lees: Nieuwstraat) 300 gram vlees weg te bunkeren wat ik helemaal niet nodig heb voor een uitgebalanceerd dieet. Ik kom erachter dat ik dat heb gedaan door de servetjes die ik de dag erna vind in mijn jaszak. Met een beetje geluk heb ik nog ook nog wat van ’t broodje overgelaten. Vriendelijk van me. Kan ik vandaag weer meer eten dan strikt noodzakelijk is.

Maar deze maand drink ik Spa Rood. Ook wel een keer leuk. Een hele maand kunnen onthouden, door me te onthouden. Dat noem ik ironie. Niemand anders noemt dat zo. De rest noemt het gezond verstand. Dan loop ik weg met mijn Spa Rood in mijn hand en hoor ik ze nog net fluisteren: ,,Dat kon ‘ie ook wel eens gebruiken.”

Dat ga ik onthouden.