Vrouwen in de horeca: Priscilla Evenblij

Vrouwen in de horeca. Onder deze titel komt Apeldoorn Direct deze weken met een serie portretten. Priscilla Evenblij (29) van Schenkers Apeldoorn aan de Van Kinsbergenstraat 8A, is nummer vier.

Schenkers is het koffiehuis van jou en Matt van Maastricht. Dat is best bijzonder, want jullie hebben allebei nooit in de horeca gewerkt én jullie zijn geen stel. Hoe zijn jullie hier samen terechtgekomen?

,,Dat is eigenlijk een beetje per ongeluk gebeurd. Met het Williams café, dat hiervoor in dit pand zat, ging het niet zo goed. Dus stuurde zij op een gegeven moment een soort brandbrief met de roep: dit moet anders. Matt kreeg die brief en is toen gaan dromen. In een brainstorm met de eigenaren van het pand vertelde hij zijn ideeën, zonder het plan om het zelf te gaan doen. Hij had immers een goed lopend elektriciens bedrijfje. Alleen vond iedereen dat Matt het wel zelf moest doen.

In dezelfde tijd werd mijn functie als planner bij Vérian wegbezuinigd. Ik kwam thuis te zitten en hoorde dat Matt bezig was om dit op te zetten. Op het moment dat een van zijn vrienden zich terugtrok als zakenpartner, kwam ik met het aanbod om hem als vrijwilliger te helpen. We zijn gaan brainstormen, plannen maken en hadden twee weken later de begroting klaar. We merkten dat onze samenwerking zo gemakkelijk ging, dat we ons afvroegen of we Schenkers niet gewoon samen zouden opzetten. Dat hebben we gedaan en is het hartstikke leuk.”

Wat wilden jullie neerzetten 10 maanden geleden?

,,Wat ons heel erg motiveert zijn mensen. We zijn mensenmensen en houden van contact leggen en kletspraatjes maken. En horeca is contact met mensen. Dat maakt het gewoon super de moeite waard. Ik weet nog toen ik planner was; zat ik de hele dag alleen op kantoor. Dat was heel slecht voor mijn geestelijke gesteldheid. Ik vind het gewoon heerlijk om de hele tijd mensen om mij heen te hebben. Dat heb ik nu.”

Wat is er tegengevallen?

,,Horeca is heel hard werken. Ik denk dat veel mensen die niet uit de horeca komen dat zwaar onderschatten. Je staat de hele dag. Je loopt met dienbladen te sjouwen. Je moet veel schoonmaken. Het is heel fysiek. Mijn lichaam moest zich daar in het begin echt op aanpassen.

Tsja en verder? Tegenvallen is zo negatief. Je hebt soms dompers of dingen die je anders had ingeschat. De tweede dag dat we open waren, bijvoorbeeld, was Koningsdag. Die dag was zowel de meest briljante als meest verschrikkelijke. Dat is DE dag voor de horeca. Dan draai je de meeste omzet, maar wij waren daar totaal niet op voorbereid en toen ging de vaatwasser ook nog stuk. Stonden onze beider ouders in de spoelkeuken met de hand af te wassen. Dat was zwaar. Maar we hebben ook zoveel plezier gehad én we hadden na die dag een A4 vol leerpunten. Die hebben we in een maand allemaal doorgevoerd.

Het is net als toen we ontdekten dat de avonden – Schenkers is op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond tot twaalf uur open – niet zo liepen. Dan kun je daar heel erg van balen. Maar wij hebben die opening als speerpunt genomen voor dit jaar en zijn de avonden gewoon zelf gaan draaien, dan kost het ons niets.  Zo benaderen we alles: als groeipunt.”

Is dat dan jullie kracht?

,,Ja, dat denk ik wel. We zijn allebei heel erg van de feedback en van groeien. Zowel persoonlijk als qua organisatie. Onze kracht is ook onze samenwerking. We hebben de taken echt verdeeld én ervoor gekozen om elkaar volledig te vertrouwen in die taken. We zijn het ook echt wel over heel veel dingen oneens, alleen zijn dat dingen die ondergeschikt zijn.

Dat vertrouwen én uitgaan van ieders talent, dat geldt ook voor het personeel. We kijken naar iemands kracht en zetten hem of haar daar dan op in. Zo hebben we laatst een jongen aangenomen voor de spoelkeuken, maar hij werd daar diep ongelukkig. Toen is hij barista geworden, terwijl we die nog niet nodig hadden. Nu staat hij vast op het rooster en is hij bijna onmisbaar.”

Waar dromen jullie nog van?

,,Qua Schenkers dromen we dat we het huisje erbij kunnen huren. Dat we het terras afmaken én uitbreiden zodat het straks ook in de winter gebruikt kan worden. Onze echte droom is dat mensen gewoon graag hier komen. Dat ze op hun gemak zijn en zichzelf zijn. Het is heel tof dat dat nu ook al heel goed lukt. Als ik na een avonddienst afsluit, dan ga ik in het donker met een biertje hier aan de tafel zitten. Gewoon hartstikke trots zitten te zijn. Dat is genieten!”

Door: Eefke Duin