Vrouwen in de horeca: Eefje van Gemert

Eefje van Gemert is na haar vertrek uit eetcafé Het Pakhuys terug aan het Apeldoornse horecafront. In café ’t Oude Huis aan de Deventerstraat, de oudste kroeg van de stad, is ze naar haar zeggen weer onder de mensen.

Jouw levensgezel en partner Joop kreeg onverwacht een hersenbloeding. Het begin van het einde van jullie avontuur van ruim vijf jaar in Het Pakhuys aan het Beekpark. Mis je het eetcafé?

,,Ja. Vooral de mensen om me heen. Het was geen vetpot. We moesten allebei heel hard werken. Zeker in crisistijd. Toen Joop wegviel was het niet meer te doen. Je moet dan ook personeel aannemen en dat met zo’n hoge huur. Het was niet meer op te brengen.’’

Je bent nu zestig-plus. Hadden jullie onderling al wel eens over een einddatum gesproken?

,,Zeker. We waren denk ik nog wel een jaar of vijf doorgegaan. Toen ik aankondigde dat ik zou stoppen kregen we het ineens heel druk. De benen van de gasten staken als het ware buiten de deur. Ja, zo gaat dat nu eenmaal.’’

Je komt uit een echte horecafamilie. Jouw ouders hadden een café aan de Christiaan Geurtsweg, toch?

,,Ja mijn vader en mijn oom. Die hadden de zaak weer van hun ouders overgenomen. Ik weet dat ik op mijn tiende mijn eerste advocaatje kreeg van mijn oma. Mijn moeder is familie van de Krekels, bekend van de Julianatoren. Die hadden pretparken. Mijn moeder werkte in Tivoli bij Nijmegen en in Berg en Dal. Ik was zelf dertien toen ik bij de Julianatoren ging werken bij mijn neef.’’

Wanneer dronk jij zelf voor het eerst alcohol?

,,Ik denk toen ik een jaar of vijftien was. Ik dronk toen wel eens bessenjenever. Ik ging uit met mijn zus. Naar Soos’59, de Mot en de Mug in de Markstraat en later de Tor. Mijn ouders waren niet zo streng.’’

Kende jij als puber het Oude Huis van binnen?

,,Jazeker, al was dat nou net een zaak waar ik van mijn moeder níet mocht komen. En in de Eurobeurs (poptempel van weleer waar o.a The Kinks en Pink Floyd ooit optraden, dl) ook niet. Maar ik ging er wel naar toe. Ik heb van die tijd in mijn leven echt genoten.’’

Je trouwde al heel jong. Met Gertie Meijerink, wiens ouders aan de Mariastraat een schoenmakerij hadden. Later kwam daar café-bar De Stal in. Gertie bouwde die om tot de befaamde Carnaby Pub. Jij werkte mee. Hoe was dat?

,,Het was een mooie tijd waaraan toch een einde is gekomen. We zijn uiteindelijk op een hele goeie manier uit elkaar gegaan. We zien elkaar ook regelmatig. Gelukkig maar. Geen problemen met verjaardagen van kinderen en kleinkinderen. Gertie ging door op het Caterplein.’’

Jij hebt in verschillende zaken gewerkt. En je hebt Apeldoorn zien veranderen. Wat vind je van het uitgaansleven nu?

,,Ach, Joop en ik gaan samen ’s avonds de deur nauwelijks uit. Hier in het Oude Huis om een uur of vijf nemen we een drankje of we gaan ergens anders heen. Het oude Loo is ook heel gezellig en we komen ook graag in Café de Paris. Maar ’s avonds niet. Hoef ik ook niet op straat te zijn.’’

Is het uitgaansleven sterk veranderd in al die jaren?

,,Ja enorm. Ik vind het bijvoorbeeld echt niet prettig als mijn kleinkinderen naar het Caterplein gaan. De sfeer was vroeger toch wel prettiger. In de Carnaby Pub was het om acht uur ’s avonds gezellig en vol. Nu gaan ze pas op pad tegen de tijd dat wij de deur dichtdeden. Na zich eerst te hebben ingedronken. Indrinken? Kenden wij niet.’’

Je bent toch weer aan het werk gegaan. Zo nu en dan. In de kroeg nog wel waar je vroeger van jouw moeder niet mocht komen.

,,De eigenaar, Jeroen Fremouw vroeg me. En ik vond het wel weer leuk om af en toe weer eens wat om handen te hebben. Je komt weer oude bekenden tegen. Mensen ook die je kent van Het Pakhuys. Ik vind die contacten gezellig.’’

Wensen?

,,Gezond blijven. Dat is het allerbelangrijkste. En onder de mensen blijven.’’

Foto’s: Peter Vroon