Woonachtig in Tonden (Gld.)
Het is leuk om van gedachten te wisselen met gelijkgestemden, het weerwoord beperkt zich en de standpunten die ingenomen worden zijn voorzichtig. We komen elkaar toch misschien weer tegen in ons kleine Apeldoorn en het moet wel gezellig blijven. Soms is er een kleine oprisping, iemand die pardoes uit de bocht vliegt en even maling
Dat is het, maar het is te veel, te veel voor een middag. Terugkomen moet ik en waarschijnlijk vaker. Ik bezoek de tentoonstelling ‘Apeldoorn Fotostad’. Indrukwekkend en fascinerend. Het is een overmaat aan beelden, flarden van het wezenlijke en een terugkeer naar de essentie. Landschappen, portretten, vrolijkheid, verdriet en schoonheid. Het is de rijkdom aan
Hij doet me denken aan Antoni Tàpies, de grote Catalaanse kunstenaar geboren in 1923 in Barcelona. Hetzelfde woeste ongekamde haar, de blik op onderzoek en met grote belangstelling voor alles om hem heen. Elke ochtend staat hij om half acht te wachten op de bus die richting het centrum zal rijden, hij is meestal de
Nog een aantal weken en het begint weer, het EK voetbal. De voorbereidingen zijn begonnen, in Hoenderhok, gemeente Apeldoorn. De voetballers werden om half één verwacht en daar begon het Journaal ook mee, ze waren en ik viel bijna van m’n stoel, allemaal op tijd. De journalisten van wacht hadden intelligente vragen bedacht want dat
Aan de stamtafel in het café zitten tegenover me twee mannen die te vroeg zijn, veel te vroeg en ze praten over hoe dat kan, dat ze te vroeg zijn. Ik lees de ochtendkrant en doe alsof ik het gesprek niet volg en kijk af en toe zo onopvallend mogelijk over ze heen naar buiten.
Het is al na tienen in de avond als er aan de deur gebeld wordt. Er staat een man van een jaar of vijftig met in zijn linkerhand een stofzuiger en in zijn rechter een vierkante doos met vrolijke kleuren. ‘Mag ik een paar minuten van uw kostbare tijd?’ Hij vraagt het vriendelijk maar
We rijden op de dag dat de doden worden herdacht naar de stortplaats, mijn buurman en ik. Een aanhangwagen vol met afgedankte materialen, overtollige planten uit de tuin en twee dozen met oud papier met daar voor een Volvo 245 GLE bouwjaar 1985. Mijn buurman is uit 1925 en hij heeft de oorlog meegemaakt, een
In de nacht van zaterdag 28 april op zondag 29 april is even na middernacht een beeldengroep van de bekende Apeldoornse kunstenaar Hans-Peter Nagtegaal vernield. De beelden stonden voor het huis van de kunstenaar aan de Bosweg. Eerder stonden ze tijdens de Triënnale Apeldoorn 2008 op de Loolaan. Ook daar werden al vernielingen aangericht. Zo
Van een bekende handige vastgoedjongen krijg ik een uitnodiging mee te gaan naar een feest in uitvoering ergens in de buurt van Klarenbeek. Het partijtje vindt plaats op een net gerealiseerd landgoed van twaalf hectare en wordt georganiseerd door een andere handige jongen, ook uit het vastgoed. Hij noemt zichzelf Arie, hij vindt het een
‘We gaan allemaal dood, dus hou op met dat gezeik over de zin van het leven’. De man sprak verveeld en luid. We zaten op een terras op het Raadhuisplein, het was uitzonderlijk rustig ofschoon het weer prachtig was. De man, een corpulente veertiger, zonnebril, een smetteloos wit jasje, sportschoenen en zijn derde biertje, had
Nog een aantal dagen en dan barst het grenzeloze en geforceerde feestgedruis weer los. Het moment voor de Koningin en het feest der Bevrijding. Met veel muziek, ik drink altijd Heineken, zonnebrillen, in de pas lopen en gespeelde zorgeloosheid. Massaal op zoek naar dat ene moment van vrolijke vrijheid, het joviale schouderklopje, ‘het ons kent
Je weet niet, wat je niet weet! Voorwaar een juiste constatering; ‘want je weet niet, wat je niet weet’. Het is de overtreffende trap van ‘het eenvoudige niet weten’ en dat laatste overkomt iedereen wel eens, dat je het effe niet weet. Daarentegen doet menigeen voorkomen van alles toch wel iets te weten, van horen zeggen,
Terwijl de bevolking van Apeldoorn voorbereidingen treft voor het grote volksfeest, AGOVV is door domme pech weer geen kampioen, bedenken de politieke leiders het ‘weekeind van de vrijwilligheid’ met als motto het is ‘leuk maar het kan nog leuker’. Vrijwillig en zonder kosten kan de inwoner van Apeldoorn zich verrijken in het museum, zonder kosten
Ghust van der Pelt van Pas werd in 1883 geboren, hij woonde tot z’n twaalfde aan de toenmalige Dorpsstraat in het tuinhuis achter het café ‘Bonaire’ in Apeldoorn, verhuisde naar het buurtschap ‘De Krim’ in de omgeving van Hoenderloo en woonde vanaf zijn drieëntwintigste wederom in Apeldoorn aan de toenmalige Parkweg op de eerste etage
Er is veel nieuw de laatste tijd. Het nieuwe werken, het nieuwe rijden, de nieuwe garde, het nieuwe wonen, het nieuwe lenen, de nieuwe politiek, het nieuwe voetbal, het nieuwe weer en de nieuwe liefde. Het oude voldoet niet meer, of toch wel, of toch weer net niet. Soms valt het niet mee om het
