De Gemeenteraad: Henk van den Berge van de SGP

In ‘De Gemeenteraad’ interviewen we verschillende raadsleden en leren we ze iets beter kennen. Wie zijn het? Hoe zijn ze de politiek ingekomen? Wat vinden ze van Apeldoorn? Elke week komt een nieuw interview uit deze reeks online, met elke keer een nieuw raadslid. Deze week is dat Henk van den Berge van de SGP.

Henk

Wonende in Apeldoorn sinds 1988, waarvan 33 jaar in De Maten. Tegenwoordig woont hij met zijn vrouw Lianne in Lieren. Samen hebben zij 7 kinderen en ook 7 kleinkinderen. Henk heeft politieke wetenschappen gestudeerd en binnen die opleiding een economische afstudeerrichting gekozen. Hij wandelt graag, of dat nou rond Apeldoorn of in het buitenland is. Regelmatig fietst hij, lezen doet hij ook. “Boeken over geschiedenis, met name de Tweede Wereldoorlog, vind ik erg interessant. Maatschappelijk georiënteerde boeken, bijvoorbeeld over wat er nu in de maatschappij gaande is, lees ik ook. Vaak boeken waarvan ik iets kan leren”, legt Henk uit.

“Momenteel ben ik adjunct-hoofdredacteur bij het Reformatorisch Dagblad. Eind jaren ’80 was een tijd van grote werkloosheid. Er was toen een vacature bij de redactie economie bij het Reformatorisch Dagblad. Dat wilde ik wel proberen, zeker ook omdat de banen niet voor het oprapen lagen voor iemand die politieke wetenschappen had gestudeerd. Ik werd aangenomen en was toen redacteur economie. Ik ben veel bezig geweest met het bedrijfsleven, maar ook sociaaleconomische problemen. Na een tijdje ben ik hoofd van de redactie economie geworden, toen hoofd binnenland en nu ruim 10 jaar adjunct-hoofdredacteur.”

SGP

Politiek zit in zijn familie. Vader, opa en overgrootvader zaten allemaal in de politiek voor de SGP. Henk begon zelf rond 1990 als fractie-assistent in Apeldoorn. Daarna fractievertegenwoordiger en sinds 2002 als fractievoorzitter in de gemeenteraad. Henk heeft gekozen voor christelijke politiek, politiek vanuit de Bijbel. “Je probeert dan echt de Bijbelse richtlijnen te vertalen, bijvoorbeeld een vloekverbod of opkomen voor de sociaal zwakkeren, voor veiligheid en ook rentmeesterschap. Ik werd vroeger ook volledig vrij gelaten om een keuze te maken, ondanks dat de SGP al redelijk aanwezig was binnen mijn familie. Toen ik begin jaren ’80 politiek actiever werd, lag de SGP toch dichter bij mijn hart. Ik zette me niet af tegen de ChristenUnie of het CDA, maar ik herkende mezelf gewoon het meeste in de SGP.

De SGP bedrijft de politiek vanuit de Bijbelse beginselen. We proberen, vanuit die optiek, de samenleving in te richten zoals God dat bedoeld heeft. Dat betekent dat je opkomt voor mensen met problematieken. Vandaar dat wij extra aandacht vragen voor kwesties als WMO, jeugdzorg en bijstand. Ik vind het heel belangrijk dat de SGP dat oppakt, gelukkig zijn we niet de enige partij die daar oog voor heeft. Het zoeken naar samenwerking is ook heel belangrijk, ik ben niet graag bezig in een omgeving waar sprake is van polarisatie. Je moet het gezamenlijk aanpakken, ook in de politiek. Dat spreekt me heel erg aan binnen de Apeldoornse gemeenteraad. Ondanks het feit dat we heel erg politiek gefragmenteerd zijn, kunnen we vaak toch goed samen werken. Natuurlijk lukt dat niet altijd, maar over het algemeen wordt er goed samengewerkt. Dat is een meerwaarde van de politiek in Apeldoorn.”

Trots

“De vaststelling van de voorjaarsnota was voor mij in het laatste jaar wel een mooi moment. Je ziet toch dat we elkaar daar weer weten te vinden. Bij de voorjaarsnota zaten ook een aantal punten vanuit de SGP. Bijvoorbeeld dat er gekeken werd of stichting Het Apeldoornse Bosch meer subsidie kan krijgen. Deze stichting wil de herinneringen vanuit de Tweede Wereldoorlog in leven houden, ook met het oog op antisemitisme.” Het Apeldoornse Bosch was een Joods-psychiatrische instelling, tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebied waar deze instelling zat ontruimt en zijn er bijna 1300 mensen naar Auschwitz vervoerd. Niemand keerde terug.

“Het voorstel voor extra subsidie hebben wij ingediend en gelukkig is dat aangenomen. Zo kan er meer aandacht voor antisemitisme komen, maar ook voor discriminatie. Hoe de raad de voorjaarsnota heeft behandeld ging op een hele goede manier. Een enkele keer is het namelijk gebeurd dat voorstellen van partijen buiten het college gewoon klakkeloos werden afgewezen. Je hoeft het niet altijd eens te zijn met elkaar, maar er wel voor zorgen dat je zoekt naar het gezamenlijk belang van Apeldoorn. Dat gebeurde bij de voorjaarsnota en waardeerde ik heel erg.”

Gemeenteraad

Een lastige vraag volgens Henk, maar voor wie in de gemeenteraad heeft hij het meeste respect? “Als fractievoorzitter zit ik in het presidium, samen met de andere fractievoorzitters, en daar zie je dat mensen een bredere verantwoordelijkheid nemen. Collega’s als Jenny Elbertsen, Peter Messerschmidt, Jan Dirk van der Borg en Danny Huizer doen dat allemaal. Door de jaren heen zie je mensen ook ontwikkelen. Bijvoorbeeld Sunita Biharie, die natuurlijk vanuit de SP een andere politieke stijl heeft dan de SGP, maar toch die bredere verantwoordelijkheid oppakt. Martine Berends zie ik die rol ook oppakken, nadat ze het onverwachts moest overnemen van Ties Stam die helaas overleden is.

De focus is lokaal, maar ook landelijk, vaak gericht op fractievoorzitters en niet op andere raadsleden of fractievertegenwoordigers. In de werkgroepen zit je met verschillende raadsleden, dus niet alleen fractievoorzitters, dan merk je dat deze mensen ook die bredere verantwoordelijkheid nemen. Bijvoorbeeld Gerry van Bruggen en Alinda Fredriks waren in de werkgroep rond zorg beide erg actief. Wat ik ook heel mooi vind, zijn de jongere mensen die zich ontwikkelen in en om de raad; Jarin van der Zande, Max van Oort en Elbert Mulder pakken die rol allemaal goed op. Ik vind het heel mooi dat ik sinds 2002, en ook eerder als fractievertegenwoordiger, heb kunnen zien hoe al die mensen zich ontwikkelen en inzetten voor Apeldoorn.”

Visie

“Ik hoop dat Apeldoorn zijn eigen karakter behoudt. We hoeven geen grote, stedelijke allures te hebben met allerlei dure evenementen. Maar juist een goed leefbare stad, met leefbare wijken en dorpen. We moeten ervoor zorgen dat we voldoende groen, veiligheid en speelvoorzieningen hebben. Woningbouw en dan zeker voor jongeren, we moeten ons gewoon ontwikkelen. Als wij dat niet doen, dan gaan mensen naar de steden om ons heen. Daarnaast zitten we ook te kijken waar de woningbouw moet komen, gaan we dan toch over de snelwegen heen? We moeten wel oppassen dat we niet alleen appartementen neerzetten. Er zijn genoeg mensen, net zoals ik, die wel een tuintje willen hebben.

Goedkope appartementen voor jongeren en doorloop voor ouderen zijn allebei heel belangrijk. De band van Apeldoorn met het Koninklijk Huis vind ik ook belangrijk. Dat geldt ook voor het thema duurzaamheid. Daarnaast moeten we oog hebben voor sociale problematieken, zoals de polarisatie in de samenleving, maar ook voor de toenemende kloof tussen rijk en arm. Voor dit laatste is het belangrijk dat er in Apeldoorn voldoende en geschikte werkgelegenheid is, zodat voorkomen kan worden dat mensen in de bijstand komen.”