Pedro Waldenaar is een Apeldoornse blogger, die observeert, analyseert en registreert.
Buiten is het warm, de eerste korte broeken zijn al gesignaleerd. De avond begint met een whiskeyproeverij, waarbij voorzichtig wordt genipt aan dit toverdrankje. In de popzaal van Gigant is de sfeer optimistisch, er is een verlangen naar een lange, hete zomer. In het voorprogramma speelt het Canadese duo Kacey en Clayton, heerlijke folkrock, kampvuur
Het is donderdagavond, de weervoorspellers hebben ons een warm weekend beloofd! In de volle Rabobankzaal van Orpheus zingt Cristina Branco de Fado. In gedachten ga ik terug naar Sésimbra, Portugal, waar ik met mijn zeer jonge vrouw vakantie en de liefde vierde en kennis maakte met de Fado. De Fado: het Portugese levenslied, dat verhaalt over liefde
,,Hé Pedro, leef je nog?” Het is Stille Zaterdag, de dag voor Pasen, doe nog even snel wat boodschappen bij de goedkoopste discounter van Apeldoorn. Bij het inladen van de boodschappen in mijn fietstas zie ik hem al van verre aankomen, in de Hoofdstraat van ons geliefde Apeldoorn, de stad van de doorsnee Nederlander. Een houthakkersblouse,
Een onwaarschijnlijk verhaal: een tedere vrouw die stottert en een man die niet kan lezen en schrijven. Toch is dit het thema in de film M. van Sara Forestier. Zij ontmoet hem bij de bushalte en vanaf het eerste moment is zij in de ban van de man die zijn leven riskeert bij illegale straatraces.
In de stampvolle, kleine zaal van Orpheus wachten we gespannen wat we de komende uren gaan zien en horen: er staat een optreden gepland van Alex Roeka en zijn tweekoppige band. Alex Roeka, een Nederlandstalige liedjeszanger, is geen gewone liedjeszanger. Geboren in 1955 in Brabant, timmert de man al vele jaren aan de weg met een genre
In de bijna volle, kleine zaal van Orpheus draagt Gerard Alderliefste, een bijzondere boodschap uit: het genot om twee beroepen uit te mogen oefenen: verslavingsarts en muzikant. En het is duidelijk merkbaar: hij geniet van beide beroepen. Gaandeweg de voorstelling krijg ik steeds meer bewondering voor deze dubbelkeuze. Gerard heeft op de middelbare school drie
Op de laatste avond van het jaar pak ik nog even een film: The Party, een feestje ter ere van de hoofdrolspeelster die eindelijk, na vele jaren van zwoegen voor de Partij, minister van Gezondheid is geworden. Enigszins beduusd over de afloop van de film sta ik na 70 minuten film weer buiten de bioscoopzaal.
Twee jongens in de puberleeftijd groeien met elkaar op, helpen elkaar de dag door te komen door te klieren, een beetje te sporten en met meisjes te flirten. Onafscheidelijk zijn ze van elkaar en daartoe tot elkaar veroordeeld in dat lege IJslandse landschap. Wat zich ontrolt is een ongenadige vriendschap: een van de beide jongens
In de stampvolle Hanoszaal van Orpheus ontwikkelt zich zaterdagavond 9 december een feestelijk spektakel: Pink Floyd Project. Het lijkt er wel op dat Kerst en Oud en Nieuw op deze avond zich verenigd hebben: zoooooo feestelijk. Het is eigenlijk geen voorstelling, maar een belevenis. Zoiets van: we zijn erbij geweest. Pink Floyd, een Engelse Progrock
Achter me in de bioscoopzaal van Gigant hoor ik gesnotter, voor me loopt een man weg om 2 biertjes te halen en ik…..twijfel of ik de autobiografische film The Glass Castle wil uitzitten. In een bijna lege zaal durf ik niet weg te lopen. Een dominante, alcoholische vader, een moeder die schildert, beiden kijken niet
In de film Oude Liefde van regisseuse Nicole van Kilsdonk ontmoeten twee gescheiden zestigers, man en vrouw, elkaar weer bij de begrafenis van hun enige zoon. Jaren geleden van elkaar gescheiden, beiden opnieuw een relatie, worden na deze droevige gebeurtenis geconfronteerd met hun mislukte huwelijk. Niet alleen hun overleden zoon verbindt hun nog maar ook
In een redelijke volle zaal in Orpheus begint de toen vijfjarige Fuad met een telefoongesprek met zijn vader, die achter is gebleven in Eritrea. Hij is met zijn moeder en zijn tweejarige broertje onderweg naar Europa. Op de vlucht. Wat zich ontwikkelt is een indringende show over een jongen die zijn land verlaat, het fantastisch
Het boek Revolutionary Road van Richard Yates gelezen, de film gezien en nu het toneelstuk bewonderd: ruim 1,5 uur ondergedompeld in de tragiek van een Amerikaans echtpaar dat leeft buiten de werkelijkheid. 1,5 uur pijn, cynisme, onbeholpenheid maar ook verwondering over de klasse van de toneelspelers: je moet dit maar op kunnen brengen! Het boek
Daphne is een dertiger, die worstelt met de overgang van de adolescentie naar de volwassenheid. Werkt in de keuken van een restaurant, maar voelt dat zij niet op haar plaats is. Dat er meer talenten in haar lijf “schuilen”. Een opstandige dertiger die ook haar moeder, die ongeneeslijk ziek is, niet wil zien en spreken.
Bij aankomst van Theater Orpheus zie ik woensdagavond 8 november een grote rij bezoekers bij de ingang staan. Oei, dat kan nog wel eens druk worden! En druk is het bij de garderobe en druk is het bij het koffie-uitgiftepunt. Druk dus. De band die vanavond speelt moet kennelijk wel een grote aanhang hebben. Dire
